วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ในความสงัด

ระวี ภาวิไล : เขียน

-8
วันหนึ่งข้างหน้า
ลมหายใจจะหยุดเข้าออก
จิตจะเลื่อนเข้าสู่สภาพที่ไม่อาจรู้มืดหรือสว่าง
กายนี้จะแตกสลาย

ดินกลับเป็นดิน
น้ำกลับคืนสู่ลำธารและห้วงสมุทร
ลมหายใจลอยขึ้นสู่บรรยากาศ
ความร้อนซาบซ่านแผ่ไปในเวหา

แต่เดือนดาวก็ยังไม่ปรากฎในราตรี
และเมื่อรุ่งอรุณ
กลีบเกสรของดอกหญ้าก็จะคลี่ขยายรับแสงแดด
รากของมันจะหยั่งลึกลง
ดูดความหล่อเลี้ยงจากซากผุพังเบื้องล่าง
บทบาทแห่งชีวิตทั้งหลายก็จะยังดำเนินไปในเวทีมหึมา
...แห่งโลกภพ

ปรมนูในดวงอาทิตย์และดาวฤกษ์ทั้งหลาย
ยังคงสั่นสะเทือนและแผ่รังสี
จักรวาลานุจักรวาล
จะก่อขึ้นในกาลอวกาศและเปลี่ยนแปร
สรรพชีพจะเกิดขึ้น ดำรงอยู่ และดับสลาย
อารยธรรมเกิดและเสื่อม
อาณาจักรอุบัติและวิบัติ
สรรพสิ่งดำเนินไปในวังวนแห่งสังขารธรรม

สรรพสิ่ง.....
จะเป็นวัตถุหรือจิต
หยาบหรือละเอียด
ดีหรือชั่ว......
หากมีปัจจัยให้เกิด
ย่อมแปรเปลี่ยนดับสลายไปตามกาล

สิ่งใด                 ดำรงอยู่เอง
ไร้ปัจจัย             ไม่เป็นของบุคคล
ไม่เป็นบุคคล      พ้นกาลเวลา
ย่อมดำรงอยู่นิรันดร

ย้อนกลับหน้าแรก >>>     เกี่ยวกับผู้เขียน >>>