กัณฑ์ที่ 4 (วนประเวศน์)

     วนประเวศน์        ลูกเนรเทศ        จากเขตธานี        พระเวสสันดร      อุ้มองค์บังอร
กุมารชาลี        พระนางมัทรี        อุ้มกุมารี        กัณหาชินา
     ด้วยพระทัย           เคารพทรงชัย    พระราชบิดา        เชื่อฟังชาวเมือง   ที่เขาขุ่นเคือง
ประทานคชา   ทรงก้มพักตรา      รับกรรมทำมา     ศรัทธาโดยธรรม์
     เข้าเขตเจตราษฎร์      เขาป่าวประกาศ        รับรู้เร็วพลัน       จึงเจ้านคร
รีบบทจร        เเฝ้าองค์ราชัน        จะขอผ่อนผัน      ปัพพาชนียกรรม์      งดโทษอธิกรณ์
     พระทรงแสดง     จำแนกแจกแจง      ซึ่งเอื้ออาวรณ์      เกรงราชไมตรี    สองแดนแสนดี
จะมีร้าวรอน      ขอบคุณสุนทร      ขอเข้าดงดอน       รีบจรจรัล
     เจ้าเจตราษฎร์     ยอมมอบอำนาจ    ให้ครองเขตขันท์     ทรงปฎิเสธ    แน่วแน่ในเจตน์
จำนงจำนรรจ์   เจตราษฎร์ราชัน     จำยอมทรงธรรม์      ตามส่งดำเนิน
    มอบพรานเจตบุตร    ประจำย้ำจุด    สิ้นสุดทางเดิน    แดนสู่คันธมาทน์   ใครผิดประหลาด
บังอาจบังเอิญ     ฆ่าให้ยับเยิน      อย่าให้ผ่านเนิน      เขาเขินเคียงองค์
     ฝ่ายสี่กษัตริย์     พ้นเจตราษฎร์รัฐ     เลาะลัดไพงพง   ผ่านป่าเบญจพรรณ
เข้าสู่ไพรสัณฑ์     ขึ้นป่าระหง      ยูงยางประยง    ถึงที่ประสงค์    เขาวงกตไกล
     ศาลาสล้าง     รอยเทพมาสร้าง     ข้างขอบไศล    สองหลังตั้งเด่น    แยกย้ายบำเพ็ญ
พรตพนาลัย    ฝ่ายสองดนัย     อาศรมอาศัย     ด้วยพระมารดา
     จบ"วนประเวศน์"    นิราศนคเรศ    อยู่ในวนา     พิณพาทย์บรรเลง
เพลินฟังวังเวง     เพลงท่องรัถยา      คึกคักหนักหนา   ชื่อ"เพลงพญา-เดินพงไพร"
      พระลงธรรมาสน์     ถ้วยโถโอถาด     ถวายทันใด    คาถาเบ็ดเสร็จ     มีห้าสิบเจ็ด
สมเด็จจอมไตร    ตรัสความเป็นไป     สืบสร้างนิสัย     ปรมัตถบารมี