วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

มหาชาติธรรมเทศน์
(ฉบับเมืองเพชร ร่ายโดย:   ชำนาญ นิลสุข)

กัณฑ์ที่ 1 กัณฑ์ที่ 2 กัณฑ์ที่ 3 กัณฑ์ที่ 4 กัณฑ์ที่ 5 กัณฑ์ที่ 6 กัณฑ์ที่ 7 กัณฑ์ที่ 8  กัณฑ์ที่ 9  กัณฑ์ที่ 10 กัณฑ์ที่ 11  กัณฑ์ที่ 12  กัณฑ์ที่ 13

กัณฑ์ที่ 5 (ชูชก)

กาพย์ฉบัง

กัณฑ์ห้ามาดูดีดี เผ่าทลิก - เฒ่าเอาการ           ชาวกาลิงคราษฎร์สามานย์ รวยทองที่เก็บงำ            ไปพบเพื่อนพราหมณ์พึมพำ ไปต่อพอหายหลายปี            ฝ่ายพราหมณ์ปรึกษาพราหมณี ล้มหายตายจากเราไป           เป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์ใย ทยอยขายทองกินกัน           ไม่นานทองหมดลงพลัน ถึงเรือนเตือนทวงเอาทอง            ฝ่ายพราหมณ์ผัวเมียมัวหมอง ครรลองหลีกเลี่ยงหมดลง           จึงมอบลูกสาวประสงค์ ไม่ขัดทัดทานตามที            ฝ่ายอมิตตาดาสาวศรี ตกเป็นภรรยาตาพราหมณ์            ชูชกตามใจเมียงาม เห็นนางดีกว่าเมียตน            เปรียบเทียบตีด่าสับสน มารอตอนตักวารี            ต่อว่าอมิตตดาตัวดี ไยมีผัวแก่เกินแกง            ฝ่ายอมิตตดาตาแดง ชูชกจะจัดทำเอง            นางว่าใช้ผัวกลัวเกรง ให้ไปหาทาสมาแทน             บอกให้เข้าในดงแดน ขอสองกุมารมาทำ             ชูชกจำใจรับคำ ไปสู่วงกตศีรี            จบกัณฑ์ชูชก ธ ชี "เซ่นเหล้า" เฒ่าเดินยักยัน            เจ้าของประเคนเครื่องกัณฑ์ แสดง"เจ็ดสิบเก้าคาถา"            พ่อแม่ของอมิตตดา สัตย์ซื่อถือธรรม์ดำเนิน            ชูชกระหกระเหิน ชะตากรรมก่อต่อไป

ชูชก ธ ชี   ท่องเที่ยวขอทาน   ฝากทองประจำ   ออเฒ่าเห็นที   เห็นดีทันใด   ชูชกถลัน   นั่งนึกตรึกตรอง   เลี้ยงอย่างใดคง   สวยนิสัยดี   ชายนิคมคาม   นางพราหมณ์เหลือทน   ยังสาวสดศรี   กลับไปชี้แจง   ผิดอย่างนางเพรง   จักไม่ขาดแคลน   เช่นนางชี้นำ   เพลงพิณพาทย์ตี   พระองค์ทรงธรรม์   ยากนักจัดหา   ยังต้องเผชิญ