วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
สำนวนไทย
ปรบมือให้
- ยกย่อง สรรเสริญปลอกคอ
- มีผู้มีอำนาจคอยคุ้มครองปล่อยไก่
- แสดงความโง่ออกมาปล่อยนกปล่อยปลา
- ปล่อยให้เป็นอิสระ ไม่เอาผิดปลากระดี่ได้น้ำ
- แสดงท่าทางดีใจจนเกินงามปลาติดร่างแห
- คนที่พลอยได้รับเคราะห์กรรมตามผู้อื่นปลายอ้อปลายแขม
- ที่ยังอยู่ห่างไกล ยังอยู่ไหนก็ไม่รู้ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง
- ทำให้เกิดมีเรื่องมีราวปวดเศียรเวียนเกล้า
- เดือดร้อนรำคราญใจ ยุ่งยากปอกกล้วยเข้าปาก
- ง่าย สะดวกปอดลอย
- ใจไม่สู้ดี หวาดกลัวปัญญาแค่หางอึ่ง
- รู้น้อย โง่ปัดสวะ
- ทำอย่างขอไปทีปั้นน้ำเป็นตัว
- โกหกแต่งเรื่องให้หลงเชื่อปากตลาด
- ปากจัดปากตำแย
- ปากอยู่ไม่สุข ขี้ฟ้อง พูดมากปากปราศัยน้ำใจเชือดคอ
- พูดดีแต่คิดร้ายปากปลาร้า
- ชอบพูดคำหยาบปากเปียกปากแฉะ
- ว่ากล่าวตักเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าปากไม่สิ้นกลิ่ลน้ำนม
- ยังเป็นเด็กปากว่ามือถึง
- พอพูดเสร็จก็ทำเลยปากหอยปากปู
- ชอบนินทาเล็กนินทาน้อยปากเหยี่ยวปากกา
- ภัยอันตรายปิดประตูตีแมว
- รังแกคนไม่มีทางสู้ ไม่มีทางหนีปีกกล้าขาแข็ง
- พึ่งตนเองปีมะโว้
- นานมากจนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรเป็ดขันประชันไก่
- ผู้มีความสามารถน้อย แต่อวดแสดงท่าทางว่าความสามารถสูง
เป็นกอบเป็นกำ
- เป็นผลดี เป็นชิ้นเป็นอันเป็นเงาตามตัว
- คอยติดตามตลอดเวลาเป็นหน้าดั้ง
- คอยออกหน้าป้องกันเป็นตุเป็นตะ
- อย่างเป็นจริงเป็นจังเป็นทองแผ่นเดียวกัน
- แต่งงานกันเป็นน้ำเป็นนวล
- ผิวพรรณผุดผ่องเป็นเนื้อเป็นตัว
- เป็นหลักเป็นฐานเป็นบ้าเป็นหลัง
- เอาจริงเอาจังจนเกินไปเป็นปี่เป็นขลุ่ย
- ถูกคอกัน เข้าใจกันเป็นฝั่งเป็นฝา
- มีหลักฐานมั่นคงเป็นฟืนเป็นไฟ
- รุนแรง เต็มทีเป็นล่ำเป็นสัน
- มีหลักฐานมั่นคงเป็นโล้เป็นพาย
- เอางานเอาการเป็นวรรคเป็นเวร
- ไม่รู้จักจบสิ้นเป็นหุ่นให้เชิด
- อยู่ในฐานะที่ต้องทำตามเป็นหูเป็นตา
- ช่วยสดับฟัง และคอยดูแลแทนเปิดหูเปิดตา
- ให้ได้ฟัง ได้เห็นมากเป่าปี่
- สูบกัญชา หรือร้องไห้เป่าฝุ่น
- หกล้มไม่เป็นท่า พลาดพลั้งแปดเหลี่ยมสิบสองคม
- มีเล่ห์เหลี่ยมมากไปตายเอาดาบหน้า
- ยอมเผชิญความทุกข์ยาก ลำบากข้างหน้าไปวัดไปวาได้
- มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะอวดเขาได้ไปน้ำขุ่นๆ
- หลบเลี่ยงไปอย่าง ข้างๆ คูๆ
