ปรัชญาจากพระคัมภีร์ไบเบิล

 ความล้มเหลวมักจะไม่เกิดขึ้น
เพราะเขาขาดพรสวรรค์
แต่เพราะเราขาดความเด็ดเดี่ยว.

อย่าเพิ่งเอือมระอาที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
ท่านจะได้รับรางวัลเอง เมื่อถึงเวลา  (กาลาเทีย 6:9)

 พระเป็นเจ้าบวกกับเรา เท่ากับเสียงส่วนมาก.

ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ฝ่ายเรา ใครเล่าจะขัดขวางเรา  (โรม 8:31ข.)

  ใครร่วมวงนินทากับท่าน
ผู้นั้นก็จะนำเอาเรื่องของท่านไปนินทาต่อ.

บุคคลที่เที่ยวซุบซิบมักเผยความลับ
แต่บุคคลที่ไว้วางใจได้ ย่อมสามารถปิดบังทุกสิ่งไว้ได้
(สุภาษิต 11:13)

 พระเยซูเจ้าคือพระสหาย ผู้ทรงทราบถึง
ความผิดตกบกพร่อง อันมากมายของท่าน
แต่ก็ยังทรงรักท่านอยู่เช่นเดิม.

พระเจ้าทรงสำแดงความรัก ของพระองค์แก่เราทั้งหลาย
คือขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้น พระคริสต์ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา
(โรม 5:8)

  ทุกคนควรมีหลุมฝังศพตัวเอาไว้
เพื่อใช้ฝังความผิดของเพื่อนๆ
และผู้ที่เขารัก.

ท่านจงเมตตาต่อกัน มีใจเอ็นดูต่อกัน และอภัยโทษให้กัน
เหมือนดังที่พระเจ้า ได้ทรงโปรดอภัยให้แก่ท่านในพระคริสต์
(เอเฟซัส 4:32)

 จงเรียนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่น
แทนที่จะทำผิดเสียเองในทุกเรื่อง.

ทางของคนโง่นั้นถูกต้องในสายตาของเขาเอง แต่ปราชญ์ย่อมฟังคำแนะนำ
(สุภาษิต 12:15)

  ท่านเพียงตื่นตอนกลางวันก็พอแล้ว.

เราต้องกระทำพระราชกิจของพระองค์ ผู้ทรงใช้เรามาเมื่อยังเป็นเวลากลางวันอยู่
เมื่อถึงเวลากลางคืนไม่มีผู้ใดทำงานได้
(ยอห์น 9:4)

ทั้งปราชญ์จะได้ยิน และเพิ่มพูนการเรียนรู้
ส่วนคนที่มีความเข้าใจ จะได้มีความช่ำชอง
(สุภาษิต 1:5)

ข้าพเจ้ารำพึงในใจของข้าพเจ้าว่า พระเจ้าจะทรงพิพากษาคนชอบธรรม
และคนอธรรม เพราะทุกเรื่องถูกกำหนดไว้
และการงานทุกอย่างก็ถูกกำหนดไว้ด้วย   (ปัญญาจารย์ 3:17)

เหตุว่าเราได้มอบแบบอย่างให้แก่ท่านแล้ว
ทั้งนี้เพื่อ ให้ท่านทำดังที่เราได้กระทำแก่ท่าน
(ยอห์น 13:15)