ปรัชญาจากพระคัมภีร์ไบเบิล

การคิดเพียงนาทีเดียว
มีค่ามากกว่าการพูดยาวถึงหนึ่งชั่วโมง.

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงตั้งยามเฝ้าปากของข้าพระองค์
โปรดรักษาประตูริมฝีปากของข้าพระองค์
(สดุดี 141:3)

 หากท่านอยากชนะใจเพื่อน
จงใช้หูฟังแทนที่จะใช้ปากพูด.

จงให้ทุกคนไวในการฟัง แต่ช้าในการพูด และช้าในการโกรธ
(ยากอบ 1:19ข.) 

  จงหล่อเลี้ยงความเชื่อ
แล้วความสงสัยก็จะอดตายไปเอง.

ท่านทั้งหลายไม่ใช่คนที่เสื่อมเสีย และถึงซึ่งความพินาศ
แต่เป็นคนที่เชื่อมั่น ดังนั้นชีวิตของท่านจึงปลอดภัย
(ฮีบรู 10:39)

 อย่าปล่อยให้โอกาสของท่านที่จะหุบปาก
ผ่านไปได้เป็นอันขาด.

แม้คนโง่ ก็ถือว่าเป็นคนฉลาด เมื่อเขารู้จักสงบปากสงบคำ
ผู้ที่รู้จักปิดปากตัวเอง เขาก็ถือว่าเป็นผู้มีความเข้าใจที่ดี
(สุภาษิต 17:28)

  การทำให้เนินเล็กเป็นภูเขาใหญ่นั้นไม่ยากเลย
เพียงเติมผงเข้าไปทีละน้อย ทีละน้อยเท่านั้น.

การเริ่มทะเลาะก็เหมือนกับน้ำที่รั่ว
ดังนั้นจึงหยุดเสีย ก่อนที่จะเกิดเรื่องใหญ่
(สุภาษิต 17:14)

 สิ่งที่สำคัญมิได้อยู่ที่ว่า ท่านอุทิศเวลากี่ชั่วโมง
แต่สำคัญอยู่ที่ว่า
ท่านใส่อะไรเข้าไปในชั่วโมงเหล่านั้น.

เมื่อมีอะไรทำ ก็ขอให้ทำจนสุดความสามารถ
(ปัญญาจารย์ 9:10ก.)

  ชื่อเสียงนั้นสร้างขึ้นได้ในพริบตาเดียว
แต่อุปนิสัยใจคอนั้น
ต้องใช้เวลาสร้างตลอดชีวิต.

ข้าพเจ้ายึดมั่น ในความถูกต้องของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่ยอมปล่อยไป
จิตใจข้าพเจ้าจะติเตียนข้าพเจ้ามิได้เลย ตราบที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่
(โยบ 27:6)

อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความชั่วร้ายเป็นอันขาด
(2เธสสะโลนิกา 5:22)

คนดีเจริญชีวิตด้วยคุณธรรม และพระเป็นเจ้าทรงประธานพระพรแก่ลูกหลาน
ที่เจริญชีวิตตามแบบฉบับของเขา   (สุภาษิต 20:7)

แต่เราดำเนินชีวิตอาศัยความเชื่อ มิได้อาศัยสิ่งที่เรามองเห็น
(2 โครินทร์ 5:7)