วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

คำคม

หน้า1  หน้า2   หน้า3  หน้า4  หน้า5   หน้า6 หน้า7

 

ร่างกายเพียงภายนอก มิใช่เครื่องแสดงพลัง.

 

ความโง่เขลา คือกลางคืน ที่ปราศจาก ดาวและเดือน.

 

การฝึกตัวเอง สร้างตนเอง พยายามเอาชนะตนเอง เป็นกฎแห่งความเจริญ.

 

ร่างกายมนุษย์กลายเป็นสัตว์ไม่ได้ แต่ใจกลายเป็นสัตว์ได้.

 

แก้วสารพัดนึก ไม่เคยมีอยู่จริงๆเลยในโลกมนุษย์.

 

ทองแม้สักเท่าหนวดกุ้ง ก็ยังเต็มค่าทอง.

 

อยากสูงจงปีนขึ้นต้นไม้ อย่าไปเหยียบศีรษะของใคร.

 

ชีวิตมีไว้เพื่อความพอใจ มิใช่มีไว้เพื่อร้องทุกข์.

 

งานบางอย่างถ้าขาดโอกาส แม้มีความสามารถก็ทำไม่ได้.

 

เจ็บแล้วไม่จำ เป็นกรรมของตน.

 

มีวิชาติดตัวไว้ กลัวอะไรกับการพลัดบ้านพลัดเมือง.

 

ความชังจะถูกทำลายด้วยความรักเสมอ จงอย่าชังกันเมื่อยังหาโอกาสรักกันไม่ได้.

 

ใครดีใครได้ ตัวใครตัวมัน โลกนี้เหมาะสมสำหรับผู้เหมาะสมเท่านั้น.

 

ความรู้ บางครั้งเราได้จากความผิดพลาด มากกว่าคุณความดี.

 

นกยังพาตีนของมันไปติดบ่วงนายพรานได้
ลิ้นก็ย่อมพาคนไปสู่ความหายนะได้เหมือนกัน.

 

เพียงแต่กินเกลือ ก็ควรรู้คุณของเกลือ.

 

น้ำตาอิสตรี หลั่งออกมาได้ แม้ในเวลาที่หัวใจเธอหัวเราะ.

 

ล้อที่หมุนอยู่เสมอ ไม่เกิดสนิม.

 

อดอย่างเสือ ดีกว่าอิ่มอย่างหมา.

 

นิสัยมนุษย์ ชอบเอื้อมในสิ่งที่สุดเอื้อมเสมอ.

 

อุปสรรค เป็นเหมือนเงา ที่มักจะใหญ่ตามความสำเร็จ.

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย