ปรัชญา อภิปรัชญา ญาณวิทยา จิตวิทยา ตรรกศาสตร์>>

คัมภีร์คอมมิวนิสต์

นิพนธ์วิจารณ์ ฟอยเออร์บัค
แถลงการณ์พรรคคอมมิวนิสต์
บทบาทของแรงงานในการเปลี่ยนลิงให้เป็นคน
กำเนิดครอบครัวทรัพย์สินส่วนตัว และรัฐ
ว่าด้วยศาสนา
ว่าด้วยการนัดหยุดงาน
สงครามและสังคมนิยม
รัฐกับการปฏิวัติ
แนวชนชั้นในการปลดแอกสตรี
ในวิกฤตเศรษฐกิจกรรมาชีพสู้หรือไม่
ว่าด้วยขบวนการฟาสซิสต์
ทฤษฏีปฏิวัติถาวร
ประชาธิปไตยของแรงงาน
สงครามจุดยืนและสงครามขับเคลื่อน
ปัญญาชน
ระบบทุนนิยม:ถ้าไม่ปฏิวัติก็เท่ากับยอมจำนน
แนะนำทฤษฎีทุนนิยมโดยรัฐของ โทนี่ คลิฟ
การปฏิวัติถาวร "หันเห"

บทบาทของแรงงานในการเปลี่ยนลิงให้เป็นคน
โดย เฟรเดอริค เองเกิลส์  แปลโดย ธนู อภิวัฒน์

ก็เป็นเรื่องที่ต้องด้วยเหตุผลว่า ในเมื่อการเดินตัวตรงในหมู่บรรพบุรุษขนรุงรังของเราได้กลายเป็นสิ่งปกติและต่อมาเมื่อกาลเวลาผ่านไปก็กลายเป็นความจำเป็นเช่นนั้นแล้ว ในเวลาเดียวกันนั้นหน้าที่ต่าง ๆ นานาอื่น ๆ ก็ต้องพัฒนาขึ้นมากับมือของพวกเขาด้วย แม้ในหมู่ลิงพันธุ์คล้ายคนก็มีความแตกต่างบางประการอยู่ในลักษณะการใช้มือกับเท้า ในการปีนป่าย ดังที่กล่าวมาข้างต้นมือและเท้าใช้ต่างกัน มือใช้เก็บและถือผลไม้เป็นส่วนใหญ่ ทำนองเดียวกันกับที่อุ้งเล็บขาหน้าของสัตว์เลือดอุ่นชั้นต่ำใช้กัน ลิงพันธุ์คล้ายคนเป็นอันมากใช้มือของมันทำรังให้ตัวของมันเองบนต้นไม้กระทั่งทำหลังคาระหว่างกิ่งไม้ได้ด้วยเพื่อคุ้มตัวของมันให้พ้นจากดินฟ้าอากาศ ดังเช่นที่ลิงชิมแปนซีทำเป็นต้น มันใช้มือของมันฉวยดุ้นไม้เพื่อป้องกันตัวเองจากศัตรู และใช้มือขว้างผลไม้และก้อนหินไปที่ศัตรู เมื่ออยู่ในที่กักขัง มันใช้มือของมันทำงานง่าย ๆ จำนวนหนึ่งที่ลอกเลียนจากมนุษย์ ตรงนี้เองที่เรามองเห็นความแตกต่างมหาศาลระหว่างมือที่ไม่พัฒนาของลิงที่พันธุ์คล้ายคนมากที่สุด กับมือของมนุษย์ที่ถูกสร้างให้สมบูรณ์อย่างสูงสุดด้วยแรงงานในช่วงระยะเวลานับแสน ๆ ปีที่ผ่านมา จำนวนของกระดูก และการจัดวางที่ของกระดูกและกล้ามเนื้อเหมือนกันในมือทั้งสอง แต่มือของคนป่าเถื่อนที่สุดก็ยังสามารถทำอะไรต่าง ๆ ได้นับร้อย ๆ อย่างซึ่งลิง (simian) ไม่สามารถเลียนอย่างได้ ---- มือของลิงไม่เคยทำสิ่งของอะไรได้แม้แต่มีดศิลาอย่างหยาบที่สุด

การทำงานซึ่งบรรพบุรุษเราค่อย ๆ เรียนการปรับใช้มือของตนในระหว่างระยะเวลาหลายพันปีนั้น คงเป็นแต่เพียงงานง่าย ๆ มาก คนป่าเถื่อนต่ำที่สุด แม้คนซึ่งถอยกลับไปสู่สภาพที่คล้ายสัตว์มากขึ้น พร้อมกับความเสื่อมทรามทางร่างกายไปพร้อม ๆ กันก็ยังเหนือกว่าคนในช่วงระยะเปลี่ยนแปลงนี้มากมาย กว่าก้อนหินก้อนแรกจะถูกดัดแปลงให้เป็นมีดด้วยมือมนุษย์ กาลเวลาคงจะผ่านไประยะหนึ่งซึ่งเมื่อเปรียบเทียบแล้วช่วงเวลาประวัติศาสตร์ที่เรารู้ก็ดูเล็กน้อยมากแต่กระนั้น ก็ได้มีการก้าวย่างสำคัญไปแล้ว คือ มือได้มีอิสระและนับแต่นั้นมาก็เกิดความกระฉับกระเฉงขึ้นเรื่อย ๆ อันทำให้ได้รับความคล่องตัวมากขึ้น และเพิ่มพูนจากคนรุ่นหนึ่งมายังอีกรุ่นหนึ่ง

ดังนั้น มือจึงมิได้เป็นเพียงอวัยวะของแรงงานเท่านั้น หากมันเป็นผลผลิตของแรงงานอีกด้วย แรงงาน ซึ่งได้ปรับตัวให้เข้ากับงานใหม่ ๆ อยู่เรื่อย ๆ ทำให้กล้ามเนื้อ เส้นเอ็น และในระยะที่ยาวนานกว่า ก็กระดูก เกิดการพัฒนาเป็นพิเศษ และการใช้อย่างใหม่ ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งความวิจิตรที่ได้รับเป็นมรดกในงานใหม่ ๆ ที่สลับซับซ้อนยิ่ง ๆ ขึ้นนั้น ได้ให้มือแก่มนุษย์ที่มีความสมบูรณ์ในระดับสูงเท่าที่ต้องการเนรมิตรให้เป็นจริงขึ้นมาซึ่งภาพจิตรกรรมของราฟาเอล รูปปั้นของธอร์วาลด์เซน ดนตรีของปากานินี

แต่มือมิได้ดำรงอยู่ตามลำพัง มันเป็นเพียงหน่วยหนึ่งของอินทรียภาพที่มีความสลับซับซ้อนสูงหนึ่งเดียว สิ่งที่เป็นคุณแก่มือก็เป็นคุณแก่ร่างกายทั้งหมดที่มือรับใช้ด้วย และนี่สนองกันสองทาง

<< ย้อนกลับ | หน้าถัดไป >>