ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม อารยธรรม >>

สื่อเสียงไทย

       รูป รส กลิ่น เสียง คือสัมผัสแห่งโลกภายนอกที่ปลุกเร้าร้อยเรียงจิตนาการ และอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ ภายในจิตใจมนุษย์ เสียงมักถูกละเลยมองข้ามความสำคัญ เมื่อเทียบกับสื่อสัมผัสอื่นๆ เรามักเพิกเฉยต่อสรรพสำเนียงอันคุ้นชิน และอาจจะรำลึกได้ก็ต่อเมื่อ เสียงนั้นได้ขาดหายไปจากชีวิต บางครั้งเรารู้สึกถวิลหาอาวรณ์ถึงวัยเยาว์เมื่อได้ยินเสียงเพลงกล่อมลูก หรือเสียงหัวเราะไร้เดียงสาของเด็กๆ และบ่อยครั้งที่เราคิดถึงบ้าน ขึ้นมาจับใจ เพียงเพราะได้ยินเสียงขลุ่ย เสียงแคนหรือเสียงอื่นๆ ที่เคยคุ้นใจในอดีต
        แผ่นดินคือบ้านเกิด เราเติบโตมาท่ามกลางสรรพสำเนียงอันบ่งบอกเอกลักษณ์ประจำถิ่น เสียงไก่ขันยามเช้า เสียงนักเรียนเข้าแถวร้องเพลงชาติ เสียงเจรจาซื้อขายในตลาดสด เสียงกบเขียดร้องระงมในท้องนาหลังฝน เหล่านี้คือสื่อสารภาษาใจ ที่โยงใยผูกพันจิตวิญญาณของเราเข้ากับวิถีชีวิต ชุมชน และธรรมชาติรอบตัว ถ้าลองตั้งใจฟังจะรู้สึกได้ทันทีว่า สื่อเสียงไทย ที่เราไม่เคยรู้สึกสะดุดหูสะดุดใจนั้น แท้จริงแล้วมีความหมายต่ออารมณ์ความรู้สึกของเรา ในฐานะคนไทยอย่างลึกล้ำ

เจื้อยแจ้วแว่วกระชั้นไก่ขันก้อง
ร่ายทำนองรุ่งระวีเริ่มปีใหม่
ทุกท้องทุ่งคุ้งคลองครรลองไทย
ทุกเรือนใจใสสดับรับทิวา

ยลแย้มแซมประดับสลับสี
แหวกว่ายสายนทีเรือบุปผา
เสียงพร่ำร้องเพรียกเรียกเร่มา
ซื้อขายเจรจาแจ้วจำนรรจ์

กระดึงดังกังวานไหวในท้องทุ่ง
สัญญาณมุ่งจุดหมายให้สร้างสรรค์
รดแผ่นดินรินน้ำแรงร่วมแบ่งบัน
ฟื้นฝันโลกสวยอำนวยพร

"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย"
เสียงสดใสในประกายสายแดดอ่อน
เพลงแผ่นดินถวิลค่าเอื้ออาทร
ทุกวรรคตอนตรึงใจกล่อมวัยวัน

อ่านต่อ >>>

จิระนันท์ พิตรปรีชา : ร้อยกรอง