วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
กวางมองตัวเองในน้ำ
กวางตัวหนึ่งมองเงาของมันเอง ขณะที่กินน้ำอยู่ในสระแห่งหนึ่ง " โอ้ ! เราช่างมีเขาที่สวยสง่าน่าชมอะไรเช่นนี้ " เจ้ากวางเปล่ง เสียงอุทานอย่างดีใจ " เขาสองข้างแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างน่าดูอยู่บนหน้าผากของฉัน แต่อย่างไรก็ดีฉันก็มีขาเล็กไม่ได้ส่วน ซึ่งทำให้ฉัน รู้สึกละอายใจยิ่งนัก มันยาวเก้งก้างไม่น่าดูเลย " ขณะที่มันกำลังรำพึงกับตัวเองนั้นพลันได้ยินเสียงของฝูงสุนัขล่าเนื้อ มันจึงกระโดด จากบ่อน้ำตรงไปยังทุ่งหญ้า ไม่ช้าก็ทิ้งฝูงสุนัขล่าเนื้อไว้เบื้องหลังไกลลิบ ในที่สุดมันก็เข้าไปในป่าทึบ แต่ก็โชคไม่ดีเลยเขาของมันไปติด กับกิ่งไม้จนไม่สามารถจะเคลื่อนไหวได้ ความตายกำลังจะมาถึงตัวกวางในไม่ช้า มันจึงคร่ำครวญอย่างน่าสงสารว่า " ฉันนี่โง่จริง มัวไปภูมิใจอยู่กับเขาของฉันซึ่งมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ขณะเดียวกันฉันก็ต่อว่าขาของฉัน ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยให้ฉันมีชีวิตรอดได้ "
- นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเรามักเห็นผิดเป็นชอบ ไม่ได้พิจารณาด้วยปัญญาอย่างถ่องแท้ มักเห็น แก่ความสวยงามมากกว่าประโยชน์
» ม้ากับลา