ศิลปะ หัตถกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม สันทนาการ >>
หุ่นละครเล็ก
3
จากบทละครเรื่อง "รามเกียรติ์" พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2
หิรันตะปะกาสูร และ กาลธรรม -
เมื่อนั้น
หิรันตะปะกาสูรใจหาญ
แต่ได้โอรสร่วมชีวานต์
ขุนมารพิศวาทเพียงขาดใจ
เฝ้าอุ้มจุมพิตมิได้ขาด
จะเคลื่อนคลาดสักเพลาก็หาไม่
จนโอรสเติบโตเจริญวัย
หวังจะให้เล่าเรียนวิชาการ
ทศกัณฐ์ และ นางเบญจกาย -
เมื่อนั้น
ทศกัณฐ์ตกตะลึงแล้วจึงว่า
ไม่ทันคิดผิดจริงเจียวนัดดา
อย่าถือโทษโกรธเลยหนาลุงตาลาย
สู้แข็งขืนยืนเก้อเพ้อตรัส
แม้นหลานตัดศึกสมอารมณ์หมาย
เมืองมารจะเป็นสุจสนุกสบาย
เจ้าเร่งผันผายไปให้ทันการ
ทศกัณฐ์ และ นางสีดา -
เข้าชิดพิศดูไม่วางตา
น้อยหรืองามนักหนาน่ารักใคร่
ยิ่งแสนพิศวาทจะขาดใจ
จึ่งปราศัยทอดสนิทติดพัน
หนุมาน และ นางเบญจกาย -
บัดนั้น
ลูกลมมองเขม้นเห็นยักษี
กริ้วโกรธโดดข้ามตามอัคคี
ขุนกระบี่เหาะไล่ไขว่คว้า
สะกัดกั้นทันนางกลางโพยม
เข้าจู่โจมจับเป็นไม่เข่นฆ่า
แล้วเหาะลงตรงยังพสุธา
พามาเฝ้าพระหริลักษณ์
พระราม ทศกัณฐ์ และ หนุมาน -
ทศเศียรทรงพาลจันท์แผลง
เรี่ยวแรงเรืองฤทธิ์ติดไล่
ทีเดียวพันเล่มเต็มไป
ต้องวานรไพรดาษดา
พระรามแผลงจันทวาทิตย์
ไล่ติดสังหารยักษา
ตายกลาดเกลื่อนเต็มพสุธา
อสุรามอดม้วยชีวี
พระราม และ นางสีดา -
น้องเลยน้องแก้ว
เหมือนม้วยแล้วกลับเป็นมาเห็นหน้า
แต่พลัดพรากจากกันมานานช้า
พี่โศกาพ่างเพียงจะม้วยมุด