หุ่นละครเล็ก

จากบทละครเรื่อง "รามเกียรติ์" พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2

หิรันตะปะกาสูร และ กาลธรรม -

เมื่อนั้น
หิรันตะปะกาสูรใจหาญ
แต่ได้โอรสร่วมชีวานต์
ขุนมารพิศวาทเพียงขาดใจ
เฝ้าอุ้มจุมพิตมิได้ขาด
จะเคลื่อนคลาดสักเพลาก็หาไม่
จนโอรสเติบโตเจริญวัย
หวังจะให้เล่าเรียนวิชาการ

ทศกัณฐ์ และ นางเบญจกาย -

เมื่อนั้น
ทศกัณฐ์ตกตะลึงแล้วจึงว่า
ไม่ทันคิดผิดจริงเจียวนัดดา
อย่าถือโทษโกรธเลยหนาลุงตาลาย
สู้แข็งขืนยืนเก้อเพ้อตรัส
แม้นหลานตัดศึกสมอารมณ์หมาย
เมืองมารจะเป็นสุจสนุกสบาย
เจ้าเร่งผันผายไปให้ทันการ

ทศกัณฐ์ และ นางสีดา -

เข้าชิดพิศดูไม่วางตา
น้อยหรืองามนักหนาน่ารักใคร่
ยิ่งแสนพิศวาทจะขาดใจ
จึ่งปราศัยทอดสนิทติดพัน

หนุมาน และ นางเบญจกาย -

บัดนั้น
ลูกลมมองเขม้นเห็นยักษี
กริ้วโกรธโดดข้ามตามอัคคี
ขุนกระบี่เหาะไล่ไขว่คว้า
สะกัดกั้นทันนางกลางโพยม
เข้าจู่โจมจับเป็นไม่เข่นฆ่า
แล้วเหาะลงตรงยังพสุธา
พามาเฝ้าพระหริลักษณ์

พระราม ทศกัณฐ์ และ หนุมาน -

ทศเศียรทรงพาลจันท์แผลง
เรี่ยวแรงเรืองฤทธิ์ติดไล่
ทีเดียวพันเล่มเต็มไป
ต้องวานรไพรดาษดา
พระรามแผลงจันทวาทิตย์
ไล่ติดสังหารยักษา
ตายกลาดเกลื่อนเต็มพสุธา
อสุรามอดม้วยชีวี

พระราม และ นางสีดา -

น้องเลยน้องแก้ว
เหมือนม้วยแล้วกลับเป็นมาเห็นหน้า
แต่พลัดพรากจากกันมานานช้า
พี่โศกาพ่างเพียงจะม้วยมุด

บ้านจอมยุทธ : สร้างเมื่อ สิงหาคม 2543 วิธีใช้: อ่านเพื่อประเทืองปัญญา | วัตถุประสงค์ | ติดต่อ : baanjomyut@yahoo.com