วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน ศรีสุวรรณพยาบาลนางเกษรา

สมเด็จท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์
พูนสวัสดิ์วายวิโยคที่โศกศัลย์
ครั้นรุ่งแสงสุริย์ฉายพรายพรรณ
จะรางวัลโยธาที่ราวี
ฯลฯ

แล้วพระองค์ทรงตรัสกับข้าเฝ้า
บุรีเราราบเตียนที่เสี้ยนหนาม
จะรางวัลฉันใดให้เจ้าพราหมณ์
จะสมตามความชอบประกอบการ ฯ

ฝ่ายอำมาตย์เสนาพฤฒามาตย์
เฝ้าพระบาทดาษดาอยู่หน้าฉาน
ทูลฉลองต้องความตามโบราณ
พระอวตารพูนบำเหน็จเมื่อเสร็จทัพ

ให้เสนาพานรินทร์ไปกินเมือง
ได้เจียดทองรองเรืองเครื่องประดับ
ซึ่งเจ้าพราหมณ์รบแขกให้แตกยับ
ก็ต้องกับมีในพระอัยการ

ควรจะให้รักษาอาณาเขต
ครองประเทศธาณินทร์ถิ่นฐาน
ทั้งเครื่องทรงมงกุฎสร้อยสังวาล
ควรประทานให้เจ้าพราหมณ์ตามทำนอง ฯ

เจ้าพราหมณ์ทั้งสามทูลว่า ไม่ขอรับพระราชทานสิ่งใด จะขอไปเที่ยวป่าหิมพานต์ ส่วนน้องสุดท้องขอฝากท้าวทศวงศ์ไว้ หลังจากนั้น ท้าวทศวงศ์ได้หารือกับองค์อัครชายา เรื่องเจ้าพราหมณ์น้อย พระอัครชายาเห็นว่าสามพราหมณ์ผู้พี่นั้นน่าจะเป็นพราหมณ์แท้ แต่พราหมณ์น้อยนั้นดูลักษณะกิริยาพาทีแล้ว เหมือนพงศ์ท้าวพระยา สมกับนางแก้วเกษรา

ศรีสุวรรณรอเวลาอยู่สิบสี่สิบห้าวันเห็นว่ายังไม่มีอะไรคืบหน้า จึงหารือกับเจ้าพราหมณ์ทั้งสามว่า จะลักตัวนางเกษราไปเที่ยวป่า แต่เจ้าพราหมณ์ห้ามไว้ และให้เขียนเพลงยาวไปว่าจะขอลา

พวกในวังฟังข่าวก็เปล่าหมด
เห็นจะปดแต่หากว่าปากหวาน
จะลักแก้วเกษรายุพาพาล
ไปสำราญแรมป่าพนาลัย

พี่จัดแจงแต่งผูกสำเภาน้อย
พาล่องลอยไปตามแม่น้ำไหล
เจ้าพราหมณ์ปลอบตอบน้องให้ต้องใจ
ถึงจะไปก็ให้งามตามธรรมเนียม

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>