วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ

หน้า 3

นางผีเสื้อรู้ทัน เมื่อเจรจาหว่านล้อมไม่เป็นผลแล้วนางจึงเข้าโจนจับ แต่ก็หลบหลีกไปได้ แล้วหนีล่อให้มารดาตามตนไปต้นทาง หมายให้ห่างพระบิดาได้คลาไคล นางผีเสื้อหาลูกและผัวไม่พบ จึงอ่านพระเวท มองหาพระอภัย เมื่อเห็นแล้วก็ติดตามไปปพบเงือกยายตา ที่อ่อนกำลังว่ายน้ำอยู่จึงเข้าไปจับแล้วซักถาม สองเงือกก็หลอกนางผีเสื้อว่า พระอภัยอยู่บนเขาขวางริมทางที่ผ่านมา ตนจะพาไปจับตัว ถ้าไม่เหมือนคำที่สัญญา ก็ขอให้ฆ่าตนทั้งสองเสียนางผีเสื้อก็เชื่อ เงือกพานางผีเสื้อมาได้ครึ่งวันแล้วก็พูดล่อให้ต่อไป แต่นางผีเสื้อรู้ทันจึงว่าสองเงือกตอแหล จึงหักขาฉีกสองแขน แล้วเคี้ยวกินเงือกทั้งสองนั้นเสีย จากนั้นก็ออกติดตามพระอภัยต่อไป

นางเงือกพาพระอภัยมาถึงเกาะแก้วพิสดารพร้อมกับ

นางเงือกน้ำบอกสำคัญว่านั่นแล้ว
คือเกาะแก้วพิสดารเป็นชานเขา
พระฟังนางสว่างโศกค่อยบรรเทา
จึงว่าเราเห็นจะรอดไม่วอดวาย

แล้วพิศดูภูผาศิลาเลื่อม
ชะโงกเงื้อมน้ำวนชลสาย
แลลิบ ๆ หลังคาศาลาราย
มีเสาหงส์ธงปลายปลิวระยับ
ฯลฯ

ฝ่ายโยคีที่อยู่บนภูเขา
กับคนเหล่าเหลือตายหลายภาษา
ทั้งจีนจามพราหมณ์แขกไทยชวา
วิลันดาฝรั่งพรั่งพร้อมกัน
ฯลฯ

พอบ่ายเบี่ยงเสียงคลื่นดังครื้นครึ่ก
อึกทึกมาข้างหน้าคีรีศรี
ครั้นดูลมก็ไม่พัดสงัดดี
พระโยคีจับยามตามตำรา

แล้วบอกศิษย์ซึ่งนั่งอยู่ทั้งหลาย
วันนี้ชายมีศักดิ์จักมาหา
ผีเสื้อน้ำทำฤทธิ์ติดตามา เ
สียวชลาเลื่อนลั่นสนั่นดัง
ฯลฯ

พระอภัยหนีผีเสื้อสมุทรมาถึงฝั่งผีเสื้อตามมาทัน แต่พระโยคีช่วยไว้ได้

พระโยคีมีญาณว่าหลานรัก
จงสำนักอยู่ให้สมอารมณ์หมาย
อันยักษีผีสางสมุทรพราย
มาถูกทรายชายหาดก็ขาดใจ

เราลงเลขเสกทำไว้สำเร็จ
ดังเขื่อนเพชรภูตปีศาจไม่อาจใกล้
มันอยู่แต่ห่างห่างช่างเป็นไร
ทำไม่ได้นัดดาเจ้าอย่ากลัว ฯ

นางผีเสื้อวิงวอนพระอภัยขอติดตามไปด้วยจนตลอดชีวิต ขอให้อภัยอย่าได้ตัดรอนความรักของตนเลย พระอภัยได้ฟังก็สงสาร และได้ชีแจงนางไปถึงความจำเป็น และเหตุผลที่ต้องหนีมา

พระอภัยใจอ่อนถอนสะอื้น
อุตสาห์ฝืนพักตร์ว่านิจจาเอ๋ย
แม่ผีเสื้อเมื่อไม่เห็นในใจเลย
พี่ไม่เคยอยู่ในถ้ำให้รำคาญ

คิดถึงน้องสองชนกที่ปกเกล้า
จะสร้อยเศร้าโศกาน่าสงสาร
ด้วยพลัดพรากจากมาเป็นช้านาน
ไม่แจ้งการว่าข้างหลังเป็นอย่างไร

จึงจำร้างห่างพ้องให้น้องโกรธ
จงลดโทษพี่ยาอัชฌาสัย
แม้นไปได้ก็จะพาแก้วตาไป
นี่จนใจเสียด้วยนางต่างตระกูล

พี่มนุษย์สุดสวาทเป็นชาติยักษ์
จงคิดหักความสวาทให้ขาดสูญ
กลับไปอยู่คูหาอย่าอาดูร
จงเพิ่มพูนภาวนารักษาธรรม์

อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตพิษฐาน
หมายสมานเมืองแมนแดนสวรรค์
จะเกิดไหนขอให้พบประสบกัน
อย่าโศกศัลย์แคล้วคลาดเหมือนชาตินี้

พี่ขอบุตรสุดใจเอาไปด้วย
เป็นเพื่อนม้วยเหมือนสุดามารศรี
ขอลาแก้วแววตาไปธานี
อย่าราคีขุ่นข้องให้หมองมัว ฯ

นางผีเสื้อพยายามอ้อนวอนให้พระอภัยและไปหา บอกว่าจะให้มนต์เวทวิเศษ สงสารแม่แล้วบอกว่า

ซึ่งรักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก
มิใช่จักลืมคุณกรุณา

ถึงตัวไปใจลูกยังผูกคิด
พอปลดปลิดเรื่องธุระจะมาหา
อย่ากริ้วโกรธโปรดปรานเถิดมารดา
ไปไสยาอยู่ในถ้ำให้สำราญ ฯ

ฝ่ายพระโยคีก็พูดจาปลอบโยนและให้โอวาทนางผีเสื้อ แต่นางผีเสื้อไม่ฟัง และโกรธต่อว่าพระโยคีด้วยประการต่าง ๆ จนพระโยคีโกรธเสกทรายขว้างไป นางผีเสื้อกลัวจึงหลบออกไป

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>