วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน นางสุวรรณมาลีไปเที่ยวทะเล

จะกล่าวเรื่องเมืองผลึกราชฐาน
ป้อมปราการเชิงเทินล้วนเนินผา
ซุ้มทวารบานบังใบเสมา
ล้วนศิลาเลื่อมลายดูพรายพราว

มีปราสาทสูงเยี่ยมขึ้นเทียมเมฆ
อดิเรกรุ้งฟ้าเวหาหาว
นภศูลแสงแก้วดูแวววาว
ดังดวงดาวเด่นกระจ่างอยู่กลางวัน

พระโรงธารชานพักตำหนักแก้ว
แต่ล้วนแล้วด้วยมุกดาฝาผนัง
ทั้งเสื้อผ้าเงินทองสิบสองคลัง
ก็มั่งคั่งยิ่งกว่าทุกธานี

อันไพร่ฟ้าประชาชนออกล้นหลาม
นิคมคามประเทศล้วนเศรษฐี
ทั้งโหราพฤฒามาตย์ราชกวี
ชาวบุรีเริงรื่นทุกคืนวัน

พระนามท้าวเจ้าบุรินทร์สิลราช
พระนางนาฎนามมิ่งมณฑาสวรรค์
มีบุตรีศรีนลาฎดังดวงจันทร์
ชื่อสุวรรณมาลีนีรมล

เจ้าลังกามาขอให้โอรส
ได้กำหนดนัดวิวาห์สถาผล
ถึงเดือนเก้าเขาจะแต่งการมงคล
แต่กุศลสองไม่เคยได้เชยชม ฯ

ฝ่ายพระบุตรีฝันว่าได้ไปชมชลาลัย เห็นดวงแก้วแววสว่างอยู่กลางเกาะ นางก็เหาะลอยลิบไปหยิบได้ เมื่อตื่นขึ้นก็เสียใจ ไม่แต่งองค์สรงเสวยและไสยาสน์ พี่เลี้ยงจึงนำความไปทูลพระบิดา ท้าวสิลราชได้ทราบความแล้วจึงให้โหรทำนาย โหรทำนายว่าดีร้ายพอกึ่งกัน จะจากไกลไอศวรรย์ จะลือลั่นโลกาทั้งธานี จะได้คู่สร้างแล้วได้ครองเมือง ท้าวสิลราชจึงให้จัดเรือ เพื่อพาพระธิดาไปชมเขาลำเนาเกาะ จะได้สิ้นเคราะห์เนื่องจากว่าได้จากเมืองไปตามคำทำนาย ฝ่ายมนตรีกรมท่าในก็ไปเตรียมเรือออกเดินทาง

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>