วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยโดยสารเรือนางสุวรรณมาลี

ฝ่ายพระโยคีได้เขียนเวทวิทยาให้พระอภัย และไพร่พลทั้งสิ้น เพื่อใช้ป้องกันตนในกลางสมุทร พอตกค่ำพระอภัยให้คิดถึงนางเงือกน้อยยิ่งนัก จึงไปหาแจ้งว่าจะต้องออกเดินทางจากไปสักครึ่งปีแล้วจะกลับมารับนาง นางเงือกได้ฟังก็มีความเศร้ากำสรด ดังถูกปลิดชีวิตจะทัดทานไว้ก็จนปัญญา จึงบอกว่าตนตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว และจากถิ่นที่อยู่มาจึงไร้ญาติ หวังพึ่งแต่องค์พระอภัยแต่ผู้เดียวเท่านั้น

 พระอภัยจึงปลอบโยนว่า จะฝากนางไว้กับพระฤๅษี แล้วมอบธำมรงค์ครุฑบุษรากับจุฑามณีรัตน์ ให้นางไว้เมื่อคลอดกุมารแล้ว จะได้ผูกให้ลูกไว้ แล้วลานางกลับไป จากนั้นได้ไปหาพระฤๅษี ออกปากฝากนางเงือกไว้ให้ช่วยดูแลป้องกันอันตราย พระฤๅษีก็รับปาก แล้วพระอภัย ท้าวสิลราชและบริวารกับบรรดาแขกฝรั่งทั้งหมด ที่เรือแตกแล้วได้มาอาศัยพระฤๅษีอยู่บนเกาะ ก็ได้ร่ำลาพระฤๅษีเพื่อจะได้ออกเดินทางกลับบ้านเมือง

พิไรร่ำพร่ำว่าด้วยอาลัย พร
ะอภัยว่าพระองค์จงอยู่ดี

ได้พึ่งบุญอุ่นเกล้าทุกเช้าค่ำ
มิทันทำแทนทดบทศรี
จะจำลาพากันไปวันนี้
เหมือนไม่มีความรักพระนักธรรม์
ฯลฯ

แขกฝรั่งตั้งร้อยพลอยร้องไห้
ร่ำพิไรกล่าวความตามภาษา
พระโยคีมีจิตคิดเมตตา
จึงว่าอย่าห่วงหลังเป็นกังวล

ประเพณีชีไพรใจสันโดษ
ด้วยประโยชน์ไพธิญาณการมรรคผล
ไม่พอใจให้มนุษย์ปุถุชน
อยู่ปะปนคลาคล่ำให้รำคาญ

ซึ่งชาวเจ้าเข้ามาอยู่อาศัย
เสียมิได้จึงช่วยด้วยสงสาร
ฯลฯ

กษัตราว่าองค์พระทรงญาณ
จงประทานโทษทั่วทุกตัวคน

ได้เดินลัดวัดวาสมาบาป
ทั้งกินอาบน้ำท่าผลาผล
อย่าให้เป็นเวรไปแก่ไพร่พล
จะต้องทนเวทนาไปช้านาน ฯ

จากนั้น ทุกคนก็ลงไปในสำเภาออกเดินทาง มีการแบ่งที่อยู่บนสำเภาอย่างเป็นสัดส่วน

ครั้นเสร็จจัดตรัสสั่งพวกเสนา
ให้ตีม้าล่อดังเป็นกังวาน

พวกพหลพลนิกรถอนสมอ
บ้างขันช่อชวนกันเข้าขันกว้าน
ฝ่ายฝรั่งตั้งเข็มเต็มชำนาญ
หมายอีสานสำคัญเป็นมั่นคง

ออกจากที่คลี่ใบขึ้นใส่เสา
ถึงหว่างเขาคอยลมสมประสงค์
ให้นายท้ายบ่ายหน้าเภตราตรง
สำเภาทรงแล่นมาในสาคร
ฯลฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>