วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยโดยสารเรือนางสุวรรณมาลี

หน้า 2

ระหว่างทางพระอภัยถามถึงนางสุวรรณมาลีจาก แล้วให้ไปบอกนางว่า เมื่อไปถึงเมืองผลึกแล้ว ตนก็จะลาสึก และขอผ้าสไบที่นางสุวรรณมาลีให้มาห่ม เมื่อกลับไปหานางสุวรรณมาลี นางไม่เห็นผ้าสไบที่ตัวสินสมุทรจึงไต่ถามว่าเอาผ้าสไบไปไหน บอกว่าพระบิดาขอเอาไป นางจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจที่พยายามปิดบังแต่แรก

จากนั้นก็บอกนางว่า พระบิดาให้มาแจ้งว่า เมื่อไปถึงเมืองผลึกจะลาสิกขาแล้ว จะขอเป็นข้าของพระบุตรี นางจึงตอบว่าเจ้าลังกามาขอให้โอรส เมื่อกลับไปถึงเมืองแล้วก็จะจัดแจงแต่งการอภิเษก แล้วก็จำต้องไปอยู่ลังกากับสามี ยังไม่รู้ทีจะคิดประการใด รู้เรื่องก็เคืองใจจึงพูดจาประสาเด็กว่าจะชิงนางจากฝรั่งมาให้พระบิดาของตน

วันรุ่งขึ้นมาหาพระบิดา แล้วเล่าความที่สุวรรณมาลีเล่าให้ฟัง พระอภัยทราบเรื่องแล้วก็เศร้าเสียใจ เสียดายพระธิดา

พระเอนเอกเขนกขึงรำพึงคิด
ไม่แจ้งจิตเลยว่าเขามาขอ
เหมือนตามไต้ในน้ำมาตำตอ
ถึงแค้นคอคงจะกลืนไม่คืนคาย

แล้วคิดจำคำครูดูวันนั้น
ที่หมายมั่นว่าจะสมอารมณ์หมาย
จะหาไหนได้เหมือนนุชสุดเสียดาย
ลูกผู้ชายชิงชู้ดูสักที

จะเล้าโลมโฉมยงให้ปลงจิต
แม้นสมคิดก็จะพาสุดาหนี
เหมือนอิเหนาเผาเมืองเรื่องยังมี
เรายังดีกว่าอิเหนาเป็นเท่าไร

แล้วตรัสเรียกลูกยาเข้ามาบอก
เจ้าจงหลอกลวงแม่พูดแก้ไข
เข้าไปถึงจึงทำเป็นรำไร
ว่าอาลัยถึงบิดาจะลาตาย

เพราะเทวีศรีสวัสดิ์ตัดสวาท
ที่มุ่งมาดมิได้สมอารมณ์หมาย
ฯลฯ

ได้ทำตามที่พระบิดาแนะนำทุกประการ นางสุวรรณมาลีคิดว่าจริงจัง บอกให้ไปห้ามพระบิดาไม่ให้ทำเช่นนั้น และบอกว่านางก็รู้ว่าพระอภัยมีใจอนุกูล จึงต้องทูลความจริงทุกสิ่งไป แต่เมื่อยังมีใจคิดพิศวาสก็ให้คิดแก้ไข พระอภัยเมื่อทราบแล้วก็มอบธำมรงค์เพชรเจ็ดกะรัตให้ไปให้พระบุตรี แล้วขอสังวาลของนางมาให้ตน ก็จัดการตามที่ต้องการได้เรียบร้อย

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>