วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยเรือแตก

ฝ่ายนางผีเสื้อกลับคูหาที่อาศัย กะเฝ้าอยู่ที่เขาขวางกลางคงคา ด้วยกลัวลูกและสามีจะหนีไป ในวันที่เรือแล่นออกจากเกาะ ไม่เห็นเพราะโยคีมีคาถา ท่านอ่านมนต์ดลจิตปิดนัยน์ตา จนเภตราล่วงไปได้หลายคืน ต่อผีพรายชายด่านอยู่ชั้นนอก เข้ามาบอกเหตุให้จึงได้ตื่น นางผีเสื้อจึงได้ติดตามไป

เรือสำเภาของท้าวสิลราชแล่นไปได้สิบห้าราตรี ก็เห็นเขาใหญ่ในทะเลเหมือนเมฆอยู่ไกลลิบ พอตกเย็นก็เกิดพายุหนักซัดสำเภาจนจวนล่มตลอดคืนไปจนสว่าง เรือจึงแตก องค์ท้าวเจ้าเมืองผลีกดับสังขาร เอาพระธิดาใส่บ่าพาว่ายน้ำไป พระอภัยได้เกาะไม้กระดานบานประตูลอยน้ำไป นางผีเสื้อจะเข้าจับพระอภัยก็กลัวมนต์ ได้แต่ไล่ตามมากลางคืน ด้

วยเดชพระอภัยจะไม่ม้วย พอถึงเวลาเช้าก็ลอยมาถึงหาดตื้นตีนเขา นางผีเสื้อติดตามมา แต่ขึ้นเขาไม่ได้เนื่องจากลื่น จึงวิงวอนพระอภัยให้ลงมาหา บรรดาพวกไพร่ไทยแขกฝรั่งจีน เมื่อว่ายน้ำมาถึงตีนเขา นางยักษ์ก็จะเข้ามาจับแต่ต้องถอยกลับไปด้วยกลัวฤทธิ์ศิษย์ฤๅษี ไพร่พลเหล่านั้นก็ขึ้นไปถึงที่พระอภัยอยู่ได้ทั้งร้อย นางผีเสื้อและพระอภัยต่างตัดพ้อต่อว่ากัน

จงฟังธรรมคำนับดับโมโห
ให้โทโสสร่างเสื่อมค่อยเลื่อมใส
แล้วทรงเดชเทศนาภาษาไทย
ด้วยความในโลกีย์สี่ประการ

คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส
ที่คฤหัสถ์หวงแหนไม่แก่นสาร
ครั้นระงับดับขันธ์สันดาน
ย่อมสาธารณ์เปื่อยเน่าเสียเปล่าดาย

อย่าลุ่มหลงจงอุตสาห์รักษาศีล
ให้เพิ่มภิญโญไปดังใจหมาย
อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตคิดอุบาย
จะว่าตายตกนรกอเวจี
ฯลฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>