วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน โดยสารเรือโจรสุหรั่ง

แบกพระธิดามาในน้ำได้เจ็ดคืน มาถึงเกาะใหญ่แห่งหนึ่ง พอขึ้นถึงฝั่งก็หมดแรงสลบไป นางได้เฝ้าพยาบาลอยู่นาน ก็ยังไม่ฟื้นจึงไหว้วอนไทเทวาให้ช่วย

นางยอกรวอนไหว้ไทเทวัญ
ทุกช่องชั้นฉกามาวจร

ที่ขึ้นล่องท่องทะเลทุกเทเวศร์
รุกขาเขตเขาเขินเนินสิงขร
แม้นพระหน่อบดินทร์นรินทร
จะม้วยมรณ์มรณานิคาลัย

ชีวิตข้าอย่าได้รอดจงมอดม้วย
ขอตายด้วยลูกรักที่ตักษัย
แม้นบุญหลังยังจะรอดตลอดไป
ขอจงให้ลูกน้อยข้าค่อยคลาย

พอขาดคำรำพันพิษฐาน
พระกุมารฟื้นสมอารมณ์หมาย
ฯลฯ

กล่าวถึงนายโจร เป็นเชื้อชาติอังกฤษ เป็นโจรสลัดคุมพวกออกปล้นเรือในทะเล

จะกล่าวฝ่ายนายโจรใจฉกาจ
เป็นเชื้อชาติอังกฤษริษยา
คุมสลัดอัศตันวิลันดา
เป็นโจรห้าหมื่นฟื้นทมิฬ

มีกำปั่นนั้นยาวยี่สิบเส้น
กระทำเป็นตึกกว้านสถานถิ่น
หมากมะพร้าวส้มสูกปลูกไว้กิน
ไม่รู้สิ้นเอมโอชโภชนา

เลี้ยงทั้งแพะแกะไก่สุกห่าน
คชสารม้ามิ่งมหิงสา
มีกำปั่นห้าร้อยลอยล้อมมา
เครื่องศัสตราสำหรับรบครบทุกลำ

คอยตีเรือเหนือใต้ได้สิ่งของ
เที่ยวแล่นล่องตามคลื่นทุกคืนค่ำ
ฯลฯ

กองเรือสลัดจอดแล้ว ให้กะลาสีขึ้นไปตักน้ำบนเกาะ พบกับนางสุวรรณมาลีอยู่บนเกาะนั้น จึงเข้ามาซักถามว่าเป็นอะไรกัน ทำไมมาอยู่บนเกาะนี้ แล้วพากันมุ่งมองดูนางไม่วางตา

สินสมุทรพูดจากประสาแขก
นัยน์ตาแตกใครอย่าแลดูแม่ข้า
เราเสียเรือเชื้อกษัตริย์พลัดพารา
นี่ท่านมาแต่ข้างไหนได้เอ็นดู

โดยสารด้วยช่วยส่งให้ถึงฝั่ง
จะไปยังรัตนาพาราปู่
จะรับได้หรือมิได้จะใคร่รู้
เฝ้าแลดูมารดาเราว่าไร ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>