วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน เจ้าละมานตีเมืองผลึก

นางละเวงวัณฬาคิดอุบายบาทหลวงไม่ออก จึงออกไปหาบาทหลวงเพื่อให้ไขความ บาทหลวงจึงแนะนำว่า

อันดวงตราราหูคู่นคร
ข่าวขจรเจริญมาเนิ่นนาน

ทุกด้าวแดนแสนรักจักใคร่ได้
เขียนบอกไปในกระดาษราชสาร
แม้นใครรับดับร้อนช่วยรอญราน
จะเชิญท่านผ่านผดุงกรุงลังกา

ซึ่งเรียนรู้ผู้หญิงสิ่งสังวาส
ให้ฉลาดเหลือเอกเหมือนเมฆขลา
จำลององค์ลงกระดาษให้บาดตา
เอาชื่อตราชื่อกรุงจรุงพจน์

กับรูปวาดราชสารการสรรเสริญ
ไปเที่ยวเชิญท้าวพระยาคงมาหมด
ได้ใช้เล่นเช่นเขาว่าเสนามด
เพราะรักยศรักหญิงช่วยชิงชัย
ฯลฯ

แม้นเรียนได้ไว้เป็นครูรู้ทำเนียบ
จะคิดเทียบทำอย่างไรก็ได้สิ้น
ไม่เหนื่อยใจไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน
ใช้แต่ลิ้นก็พอเห็นจะเป็นการ
ฯลฯ

จงพากเพียรเรียนร่ำให้สำเร็จ
กลเม็ดเหมือนอย่างกริชที่มิดฝัก
แต่ฝึกตัวมั่วชายวุ่นวายนัก
ใจจะรักเขาเข้าบ้างระวังใจ
ฯลฯ

นางละเวงวัณฬาเรียนตำราและฝึกผู้คนอยู่สองปี แล้วจึงแต่งราชสารพร้อมกับรูปของนาง ไปยังบรรดาท้าวเจ้าเมืองทั้งหลาย บรรดาที่มีไมตรีกัน เชิญมายังเมืองลังกา แล้วเกณฑ์ไพร่ไปตั้งวังสนามที่ท่าข้าม

จึงแต่งสารลานทองใส่กล่องแก้ว
เหมือนกลแร้วจะได้ดักฝูงปักษี
เลือกอำมาตย์ราชทูตที่พูดดี
รู้ท่วงทีทำเล่ห์เพทุบาย
ฯลฯ

แล้วเกณฑ์ไพร่ไปตั้งวังสนาม
ที่ท่าข้ามขอบฝั่งหลังถนน
ก่อกำแพงแหล่งล้อมป้อมประจญ
มีศึกกลสูงใหญ่กระไดเวียน

เก๋งสำหรับรับแขกทำแปลกอย่าง
เลือกล้วนช่างที่ฉลาดมาวาดเขียน
ฯลฯ

การสร้างวังสนามใช้เวลาปีครึ่ง จึงสร้างเสร็จอยู่ห่างจากวังเมืองลังกา ใช้เวลาเดินทางถึงท่าข้ามสามวัน แล้วนางละเวงวัณฬา ก็ยกพลจำนวนแสนกับสามพัน มาอยู่ที่วังสนาม คอยท่าทัพจากต่างแดน

ฝ่ายราชทูตคุมทหารลำละร้อย ออกไปยังเขตแคว้นต่าง ๆ มีลำหนึ่งไปถึงเมืองละมาน เป็นเมืองทมิฬ ชาวเมืองไม่กินข้าวกินแต่ปลา ช้างม้าสารพัดสัตว์และนกเนื้อ ไม่ได้ทำไร่นา ดินแดนดังกล่าว มีทองและเพชรจึงร่ำรวยมาก เก็บเงินทองไว้ซื้อโคกระบือ ม้าช้างจากชาวต่างชาติ เจ้าเมืองเมื่อชายาถึงแก่กาลตักษัย แล้วยังหาใหม่ไม่ได้ คืนหนึ่งฝันไปว่า มีนาคีมีฤทธิ์เลื้อยมาบนอากาศ รัดปราสาทตั้งแต่ยอดถึงฐาน แล้วพ่นพิษผลาญพระองค์เป็นผงคลี

โหรทำนายว่า จะได้อนงค์นาง พอได้ข่าวชาวลังกามาเฝ้าก็ให้รับตัวเข้ามา ราชทูตลังกาก็เอาอูฐช้าง ถวายต่างบรรณาการ แล้วถวายรูปกระดาษราชสาร เจ้าละมานเห็นรูปนางละเวงวัณฬา งดงามก็หลงไหลจึงถามทูตว่า นางอายุเท่าได ทูตทูลตอบว่าอายุได้สิบเก้าปี โหรทายว่า จะได้คู่สร้างต่างภาษา เมื่อสิ้นบุญเจ้าลังกาแล้ว พระธิดาจึงเสี่ยงทายว่า ถ้ามีขัตติยวงศ์องค์ไหน ปราบข้าศึกของลังกาได้ ก็จะให้ครองกรุงลังกา

เจ้าละมานอ่านราชสารแล้ว ก็ดีใจยิ่งนักได้กล่าวกับทูตถึงเมืองลังกา ราชทูตก็ตอบความไปให้ชอบกล

แล้วชวนทูตพูดจาประสาซื่อ
เรานับถืออยู่จะใคร่ไปรู้จัก
แต่เมืองเราชาวลังกาเขาว่ายักษ์
จึงแกล้งกักกั้นด่านเสียนานมา
ฯลฯ

ฝรั่งทูตพูดดีไม่มีขัด
เหมือนปืนยัดยิงกรอบกระบอกหู
แม้นห่างกันพรั่นตัวเหมือนกลัวงู
ถ้าเป็นคู่เคียงข้างก็วางใจ

แต่เสือลายร้ายกล้าประดาเสีย
ไม่กินเมียกินมิตรพิสมัย
ยังได้ยักษ์ศักดิ์สิทธิ์ฤทธิไกล
ยิ่งดีใจจะได้กลัวทั่วแผ่นดิน

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>