วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน ศรีสุวรรณอาสาตีด่านดงตาล

หน้า 2

ยุพาว่าพระองค์จะทรงปราบ
ให้ราบคาบเจตแคว้นแดนสิงหล
อันพวกผีมิได้เห็นเป็นสกนธ์
จะใช้คนสัประยุทธ์สุดทำนอง

ควรจะหาอารักษ์อันศักดิ์สิทธิ์
ซึ่งสถิตถ้ำเขาเป็นเจ้าของ
เข้าโรมรันกันเองคุ้มเกรงครอง
จึงจะต้องตามเล่ห์ประเวณี ฯ

นางกษัตริย์ตรัสว่าเวลานี้
จะบัตรพลีเทวดารักษาศาล
ถวายกรฟ้อนรำให้สำราญ
เจ้าตามมารดาฟ้อนจะสอนไว้
ฯลฯ

แล้วรำร่ายฉายฉะประปลายบาท
กระหวัดวาดไว้จังหวะดูสะสวย
สองบังอรฟ้อนตามงามระทวย
ดำเนินนวยนาดกายชะม้ายเมีย

แล้วร้องบวงสรวงศาลหวานวิเวก
ทั้งทุ้มเอกอักษรชะอ้อนเสียง
เครื่องเสวยเคยถวายไว้รายเรียง
ทั้งหมากเมี่ยงมังสาสุราบาน

บุปผาพวงจวงจันทน์คันธรส
ทั้งเครื่องสาดของเราทั้งคาวหวาน
ขอศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรงค์องค์พระกาฬ
มาสิงศาลสำหรับช่วยดับร้อน
ฯลฯ

นางละเวงเกรงบาปไม่หยาบหยาม
ขนานนามตามอยู่ที่ภูผา
ชื่อพระกาฬศาลเจ้าชาวลังกา
จึงเรียกมาตามกันทุกวันนี้

อันนามถ้ำกลำพันอันอุบาทว์
เกิดปีศาจสาปนามไว้ตามที่
ชื่อว่าเขาเจ้ารำประจำปี
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเช่นโบราณ
ฯลฯ

องค์ละเวงวัณฬาพาโยธากลับเข้าเมืองลังกา ถามข่าวเรื่องผลึกทราบว่า ข้าศึกยังอยู่วังที่สร้างใหม่ จึงกำชับขุนนางและไพร่พลทั้งหลายป้องกันรักษาเมือง

อย่าประมาทราชการท่านทั้งหลาย
ศึกไม่วายแต่ละวันนั้นจะดับ
เร่งระดมสมทบไว้รบรับ
เร่งกำชับด่านทางอย่างวางใจ
ฯลฯ

ฝ่ายทหารการศึกได้ฝึกปรือ
จะแก้มือเมืองผลึกยังตรึกความ ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>