วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน กษัตริย์สามัคคี

ฝ่ายฝรั่งสังฆราชเห็นไพร่พลเหลือตายแตกกลับมาถึงเมือง จึงรับพาลูกศิษย์ที่อยู่ด้วย จะไปช่วยองค์วัณฬา ให้พวกพ้องป่าวร้องชาวเมืองว่าถ้าใครมีกตัญญูก็ให้ตามตนมา

ไปช่วยเจ้าคราวนี้เสียทีทัพ
จะสูญลับศักราชศาสนา
แม้เจ้าตายฝ่ายฝรั่งทั้งลังกา
จะเป็นข้าครอกเขาชาวชมพู
ฯลฯ

บรรดาชาวเมืองชายหญิงเห็นจริงด้วย ก็พากันคว้าอาวุธรวบรวมกันได้ห้าพันคน

ได้ห้าพันบรรดาซึ่งมาด้วย
จะไปช่วยลูกสาวเจ้าสิงหล
ให้ถือคบครบทั่วทุกตัวคน
แล้วแบ่งพลกองละพันสำคัญคบ
ฯลฯ

ฝ่ายปีโปบาลีมีหนังสือ
ให้หญิงถือมาถึงวังอยู่ข้างหน้า
สั่งให้ทูลมูลกิจพระธิดา
นางสุลาลีแจ้งจึงแข็งใจ
ฯลฯ

นางสุลาลี อ่านได้ความว่า

ถ้ารบพุ่งพวกฝรั่งสิ้นทั้งหลาย
จะล้มตายพ่ายแพ้คิดแก้ไข
ให้พวกพ้องขององค์พระอภัย
ช่วงชิงชัยจึงจะเสร็จสำเร็จการ
ฯลฯ

แล้วนางก็ไปเฝ้าพระอภัยว่ากองทัพฝ่ายเมืองผลึกรุกเข้ามาเกือบถึงวังแล้ว พระชนนีพี่ผกา ทั้งนางสะหรีก็หายสูญไปตั้งแต่ใกล้รุ่ง พระอภัยได้ฟังก็ตกใจเรียกศรีสุวรรณ สินสมุทร สุดสาคร มาแจ้งความตามที่นางสุลาลีเล่า นางสุลาลีก็ร้องไห้แกล้งอ้อนวอนพระอภัยให้เห็นแก่โอรส พระอภัยได้ฟังก็โกรธแค้น

พระทรงฟังคั่งแค้นแทนวัณฬา
จึงตรัสว่าพ่อจะไปชิงชัยเอง
ใครฆ่าฟันวัณฬาจะฆ่าเสีย
ถึงลูกเมียไม่เอาไว้ให้ข่มเหง
ฯลฯ

แล้วให้จัดไพร่พลห้าหมื่นจุดคบเพลิงทุกคน ให้พระน้องกับสองโอรส แยกกันไปค้นหาองค์ละเวง แบ่งเป็นกองทัพละหมื่นคน แสงคบเพลิงสว่างไปทั่วดังกลางวัน

ฝ่ายทัพสามพราหมณ์กับสามกษัตริย์ไล่ติดตามองค์วัณฬาไปจนพบกับกองทัพของบาทหลวง ก็รบกันทัพบาทหลวงก็แตกถอยเข้าไปในป่าหนาม พอกองทัพศรีสุวรรณตามมาทันเพื่อเร่งหาองค์วัณฬา

เห็นพวกพ้องกองทัพกระสับกระส่าย
ต่างเรียงรายรวมกันเข้าบรรจบ
นางเสาวคนธ์คนน้อยก็ถอยรบ
ฝรั่งหลบหลีกไปในไพรวัลย์

ฝ่ายสามพราหมณ์กับพี่น้องสองกษัตริย์รบกับฝรั่งลังกาจนใกล้รุ่ง ฆ่าฟันฝรั่งตายไปนับหมื่นพัน ท้าวทศวงศ์เห็นว่าไพร่พลอ่อนกำลังลง และพวกฝรั่งชาวเมืองก็หนุนเนื่องมาเกรงจะสู้ไม่ได้ จึงให้ไปพลับพลาพักพลให้หายเหนื่อย และให้กินอาหารในค่ายใหญ่ที่ตั้งล้อมเมืองลังกาอยู่

ฝ่ายองค์ละเวงตามบาทหลวงกลับเข้าเมือง ได้ยินเสียงโห่ร้องคิดว่าข้าศึกมาแซงสกัด จึงคิดลัดหนีสั่งให้ดับคบเพลิงแล้วขึ้นไปซ่อนตัวอยู่บนเขา แล้วจัดคนไปส่งข่าวนางสุลาลีวันในเมืองให้แบ่งไพร่พลบนเชิงเทินมาสมทบกองทัพ พวกที่อยู่บนภูผาทั้งห้าพันก็เกณฑ์กันให้เก็บศิลาไว้เตรียมรบ

ฝ่ายพระอภัยคุมไพร่พลเที่ยวหาองค์วัณฬามาถึงป่าแดง ประหลาดใจที่เสียงปืนเงียบหายไปเมื่อยามศึก จนจวนเวลาแจ้งแล้วก็ยังไม่พบพวกที่รบกัน จึงคิดจะเป่าปี่เรียกองค์ละเวง

จะเป่าปี่ลองเรียกน้องรัก
ให้ประจักษ์แจ้งความมาตามผัว
ทั้งพวกเราชาวผลึกรู้สึกตัว
จะเกรงกลัวลมปี่หลบหนีไป
ฯลฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>