วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน นางเสาวคนธ์ขูดโคตรเพชร

หน้า 2

เห็นทีว่าสุดสาครจะไปขอตนต่อพระบิดา แต่แค้นสุดสาครที่ไม่รักหน้า มามีเมียเสียก่อน จนมีลูกกับนางฝรั่ง นางนั้นก็จะหาว่าตนมาชิงผัว คิดไปแล้วก็หมองมัว

แม้มิพ้นจนใจจะให้อยู่
คงจะสู้ซอกซอนสัญจรหนี
พรุ่งนี้เช้าเราจะลาไปธานี
อยู่ที่นี่อีทมิฬจะนินทา
ฯลฯ

ฝ่ายองค์อรุณรัศมีก็มีความขุ่นใจโกรธสินสมุทรที่ไปมีเมียเสียก่อน

จะเสกสองครองคู่ดูเป็นน้อย
ต้องต่ำต้อยเต็มอายสู้ตายเสีย
คะนึงนอนร้อนใจดังไฟเลีย
น้ำตาเรี่ยรดแขนแน่นอุรา

องค์อรุณรัศมีได้ยินเสียงสะอื้นของเสาวคนธ์ จึงเข้าไปไต่ถามสาเหตุ เสาวคนธ์จึงเล่าความในใจให้ทราบ

เกิดเป็นหญิงสิ่งสำหรับอัปยศ
ต้องถอยยศศักดิ์ศรีเพราะมีผัว
พิเคราะห์ดูบุรุษก็สุดมัว
น้องนี้กลัวจะเป็นน้อยถึงย่อยยับ

จะตั้งสัตย์ตัดขาดในชาตินี้
ไม่ขอมีคู่ครองร่วมห้องหับ
ขอพี่นางต่างพยานที่การลับ
แม้กลายกลับก็มิใช่ใจสตรี ฯ

องค์อรุณรัศมีได้ฟังก็บอกว่าตนเองก็เป็นเช่นนั้นและจะไม่ขอมีคู่เช่นกัน

ต่างคาดคั้นสัญญาประสารุ่น
ให้เฉียวฉุนขุ่นข้องไม่ตรองตรึก
ต่างหยิบมีดกรีดหัตถาเหมือนจารึก
ลืมรำลึกจะได้เห็นเหมือนเช่นตรา
ฯลฯ

พอรุ่งเช้า เสาวคนธ์จึงลอบมาบอกนางพราหมณ์ว่าตนจะกลับไปเมืองการะเกด ให้ไปตามบรรดาสาวสรรค์กำนัลในมา นางพราหมณ์เห็นผิดสังเกตจึงทูลว่า องค์วัณฬาจะพาไปชมดอกไม้แก้วเตร็จกับเพชรนิล ให้องค์เสาวคนธ์เลือกเก็บเพชรคู่แผ่นดินอยู่ในมวกหิน อย่าไปเก็บเพชรที่อยู่นอกหิน

อยู่กลางโขดโคตรเพชรเป็นเม็ดเอก
สีเหมือนเมฆหมอกหมดสดสลัว
แม้เขาให้ได้มาแล้วอย่ากลัว
จะลือทั่วไทท้าวทุกด้าวแดน
ฯลฯ

แล้วให้เอาเพชรเม็ดนั้นไปใส่ในภูเขาเมืองการะเกด ก็จะเกิดเพชรงอกออกมาเหมือนรังแตน นางได้ฟังแล้วก็รับคำนางพราหมณ์เฒ่า บรรดาพนักงานก็เตรียมเครื่องอานไว้คอยท่าเจ้านายแต่เช้า

ฝ่ายองค์วัณฬา รุ่งขึ้นก็มาเฝ้าพระอภัย เชิญไปชมสวนพร้อมกันทั้งสิบห้ากษัตริย์ เมื่อพาขึ้นเนินเพชรแล้วก็เชิญให้ทุกองค์เลือกเก็บเอาไปได้ตามที่ต้องการ

เรืองจำรัสรัศมีสีต่าง ๆ
บ้างเขียวด่างสีกุหร่าดังตากกุ้ง
บ้างเหลือบลายพรายแพรวแววนกยูง
อร่ามรุ่งเรืองงามอยู่วามแวม
ฯลฯ

แต่องค์เสาวคนธ์ไม่เก็บเพชรนิลจินดาใด ๆ เลย องค์ละเวงจึงถามถึงสาเหตุ

นางนบนอบตอบว่าถ้าแม้โปรด
จะขอโคตรไข่เพชรก้อนเตร็จหิน
นางวัณฬาว่าสิ่งไรในแผ่นดิน
ฉันให้สิ้นสารพัดไม่ขัดใจ

นางเสาวคนธ์ค้นเพชรพบเตร็จงอก
ดูดังดอกบุษบงไม่สงสัย
ค่อยสั่นคลอนถอนหลุดหลากสุดใจ
แผ่นดินไหวเลื่อนลั่นเสียงครั่นครื้น
ฯลฯ

ทุกคนพากันประหลาดใจ องค์ละเวงตรัสถามพระอภัยถึงเหตุนี้ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน พระอภัยไม่รู้จึงตรัสตอบว่าวันนี้ฤกษ์ดีมาก ได้มาชมเตร็จเพชรนิล แผ่นดินจึงไหว เพราะจะได้ปรากฏเป็นยศศักดิ์ จากนั้นองค์ละเวงก็เชิญกษัตริย์ขึ้นสรงชลบนบัลลังก์ แล้วไขสายกลไกข้างใต้ดิน

น้ำทะลุพุพลุ่งขึ้นฟุ้งฟ้า
ดูดังห่าฝนกระจายเป็นสายสินธุ์
ลงโซมองค์สรงชลสิ้นมลทิน
ระรื่นกลิ่นลั่นฟุ้งจรุงใจ
ฯลฯ

พอเวลาตีห้าโมง องค์วัณฬาก็พาพระอภัยและกษัตริย์ทั้งสิ้นมาหยุดพักที่ตึกโถงที่ห้องท้องพระโรงอยู่ใต้พุ่มพฤกษ์

ต้นไม้ร่มลมเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยพัด
โต๊ะเขาจัดแต่งไว้ทั้งซ้ายขวา
พอพร้อมกันลั่นระฆังสั่งสัญญา
โต๊ะก็มาเกลื่อนกล่นด้วยกลไก

ลูกล้อกลิ้งวิ่งเวียนเหมือนเกวียนขับ
พร้อมสำรับหวานคาวขวดเหล้าใส่
เสียงกริ่งกร่างต่างเขม้นไม่เห็นใคร
แต่โต๊ะใหญ่ไปถึงทั่วทุกตัวคน
ฯลฯ

องค์หัสไชยชิมเหล้าจนเมา แล้วชวนสองน้องน้อยให้ลองเสวยสุราด้วยจนเมา แล้วต่อว่าหัสไชยแล้วเข้าหยิกตีข่วน หน่อกษัตริย์ปัดป้องและได้กลิ่นอายแอบอิงสองนาง จึงชิงปล้ำถอดธำมรงค์ใส่นิ้วสองนาง

เพชรรังแตนแหวนมณฑปนพรัตน์
มาใส่หัตถ์ชื่นชมสมประสงค์
แกล้งเลียนล้อขอน้องทั้งสององค์
นางโฉมยงยกให้มิได้แคลง ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>