วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน อภิเษกสินสมุทร

หน้า 4

ฝ่ายพระหน่อทราบว่า องค์อรุณรัศมี เคืองด้วยเรื่องที่ผ่านมา ตั้งแต่เสร็จงานวิวาห์ ก็คอยท่าอยู่ถึงสิบห้าวันก็ไม่เห็นส่งองค์อรุณมาร่วมแท่น ก็ให้โศกเศร้ายิ่งนัก และนึกอายผู้คน จนจับไข้เป็นลม บรรดาสาวสุรางค์จึงนำความไปทูลพระบิตุรงค์พระวงศ์วาน พระอภัยได้ฟังหยั่งรู้ว่าอดสู จึงตรัสชวนพระมเหสีกับสองพระธิดาไปเยี่ยม พระอนุชาศรีสุวรรณกับองค์เกษราทราบเรื่องก็รู้ว่านัดดาเป็นไข้รัก

อันยาดีมีสำหรับแก้กับโรค
จะดับโศกนั้นไม่ได้ทั้งไตรจักร
เมื่อหนุ่มสาวคราวเราก็เศร้านัก
อันหลานรักนี้ก็เป็นเหมือนเช่นเรา
ฯลฯ

พระอัคเรศเกษราสารภาพ
พระไม่ทราบเหลือปัญญาจะว่าขาน
เหมือนคเชนทรเจนขอเหลือหมอควาญ
กระหม่อมฉานวอนว่าสารพัน
ฯลฯ

แล้วพระศรีสุวรรณก็มายังห้อง ได้พบพระอภัยที่มาอยู่ก่อนแล้ว ส่วนองค์เกษราไปเฝ้าพระชนนี พบพระธิดาอยู่ด้วยจึงทูลขอให้ช่วยบังคับ องค์อรุณรัศมีไปเยี่ยม

ฝ่ายอรุณขุนหมองเพราะครองสัตย์
สู้ทูลทัดพจนาอัชฌาสัย
เมื่อทำขวัญบัญชาให้คลาไตคล
ก็ตามใจไม่ขัดพระอัชฌา

ฝ่ายโฉมยงองค์อรุณรัศมี
เห็นพักตร์พี่เผือดลงก็สงสาร
เพราะโศกเศร้าเปล่าใจอาลัยลาน
นางรำคาญข้องขัดด้วยสัจจา
ฯลฯ

สินสมุทรสุดชื่นระรื่นรส
ด้วยโอสถเสน่หามารศรี
สร่างประชวรสรวลสันต์ได้ทันที
พระอัยกีดีใจกระไรเลย
ฯลฯ

ฝ่ายพระวงศ์พงศาคณาญาติ
เห็นหน่อนาถอิ่มเอมเกษมศรี
ต่างชื่นชมสมถวิลด้วยยินดี
เห็นชอบทีกษัตราก็ลาไป

ฝ่ายพระอภัยครั้นลูกรักสร่างโศกแล้ว ก็ปรึกษากับพระอนุชาว่าวันพรุ่งนี้เดือนหก จะยกพลไปเมืองการะเวกเพื่อเสกโอรสทำการวิวาห์ พระอนุชาก็น้อมรับแล้วมาเตรียมพล เพื่อออกเดินทาง

ฝ่ายโฉมยงองค์อรุณรัศมี
สถิตที่แท่นทองของเชษฐา
ไม่พบพานมารดรและบิดา
จนออกมาถึงทะเลว้าเหว่ใจ
ฯลฯ

จะยกหน่อนริทรสินสมุทร
ได้นงนุชมาด้วยกันก็หรรษา
สถิตแท่นแสนสบายท้ายเภตรา
คอยเวลาที่จะลอบไปปลอบนาง
ฯลฯ

เข้านั่งแนบแอบน้องนางร้องหวีด
ขยับมีดเมินประคองของสงวน
แล้วถอยถดลดเลื่อนเบือนกระบวน
จะมากวนก่อกรรมให้จำตาย
ฯลฯ

พระปิตุราชมาตุรงค์ก็ปลงให้
ควรหรือใจจึงมาเดือดไม่เหือดหาย
มิเมตตาปรานีแล้วพี่ชาย
จะได้ตายเสียด้วยกันขยันดี ฯ

นางได้ฟังคำก็ทูลตอบว่า เมื่ออยู่ที่วังลังกาได้พูดตกลงกับองค์เสาวคนธ์ เป็นทัณฑ์บนตัว

แล้วทูลความตามซื่อเพราะถือสัตย์
จึงข้องขัดข้อนี้ไม่มีผัว
จะยอมอยู่คู่สองก็หมองมัว
จะฆ่าตัวเสียให้ตายวายชีวา
ฯลฯ

แล้วทูลว่า ถ้ารักใคร่อาลัยตน ก็ขอได้โปรดเป็นเหมือนเชษฐา ขอให้เมตตาอย่าให้ตนต้องตาย

สุดซื่อกลดมือนิ่ง
ประหลาดจริงใจหนอใจคอหาย
แม้ขื่นใจเห็นไม่รอดจะวอดวาย
จะลงร้ายว่าเราพามาฆ่าตี
ฯลฯ

คิดสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้ จึงกล่าวแก่นางว่า

ไปพาราการะเวกเสกพระน้อง
เป็นคู่ครองศฤงคารตามสารศรี
แม้ข้องขัดตัดใจไม่ใยดี
ทำให้พี่อับอายเพียงวายปราณ ฯ

องค์อรุณรัศมีได้ฟังก็สงสารจึงยอมโอนอ่อนว่า ถ้าองค์เสาวคนธ์ยอมแต่งงานแล้ว

เขายอมอยู่คู่ครองแล้วน้องรัก
จะเป็นอัคเรศพระเชษฐา
นางวิงวอนผ่อนผันจำนรรจา
ด้วยมารยาแยบคายให้ตายใจ ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>