วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน นางเสาวคนธ์หนี

จะกลับกล่าวเจ้าพาราการะเวก
หวังภิเษกลูกรักเป็นศักดิ์ศรี
ด้วยเดือนเจ็ดเสร็จพระอภัยมณี
มาบุรีเริ่มงานการวิวาห์

พอถึงเดือนหกก็ตรัสสั่งให้แต่งวัง สำหรับให้เป็นที่ประทับของวงศาไว้สามแห่ง ให้หน่อกษัตริย์หัสไชยไปกำกับงาน

ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลโฉม
เป็นทุกข์โทมนัสในฤทัยถวิล
แต่ทูตถือหนังสือมาถึงธานินทร์
นางทราบสิ้นศุภสารการวิวาห์
ฯลฯ

นางเห็นว่าครั้นจะอยู่สู้ดื้อด้วยถือสัตย์ ก็สุดที่จะขัดพระบิดาได้ นางจึงคิดเตรียมการเป็นความลับ ลอบทำสำเภายาวเก้าเส้น สำหรับแล่นออกทะเลลึกเพื่อฝึกทหารได้ จัดเตรียมผู้คนและเสบียงไว้พร้อม

ฝ่ายพระอภัยแล่นเรือมาได้เดือนหนึ่ง ก็ถึงเมืองการะเวก เจ้าเมืองการะเวกก็ออกไปรับ

ฝ่ายปิ่นปักนัคราการะเวก
จึงสั่งเอกเสนาอัชฌาสัย
จัดเกณฑ์แห่แตรสังข์เรือดั้งไว้
เราจะไปรับกษัตริย์ขัตติวงศ์ ฯ

เมื่อมาถึงแล้ว ก็ให้การต้อนรับตามประเพณีอย่างครบถ้วน แล้วก็ทูลลาแยกย้ายไปยังวังที่จัดเตรียมไว้ให้ประทับ เมื่อตอนใกล้พลบค่ำ

ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลสมร
จะจำจรจากประเทศหนีเชษฐา
คิดอาลัยในพระอนุชา
ทั้งบิดามารดรจะร้อนรน
ฯลฯ

จึงตรัสสั่งทั้งหลายฝ่ายข้าหลวง
ให้ทั้งปวงปิดความใครถามหา
บอกว่าเราเข้าบำเพ็ญภาวนา
ไม่พูดจาว่าจะเสร็จสักเจ็ดวัน

แล้งเขียนคำอำลาสมาโทษ กับเพลงยาวครั้งที่อยู่ลังกาไว้บนที่นอน แล้วปิดประตูใส่สลักไว้ พอใกล้พลบค่ำจึงหลบออกจากปราสาทไปลงเรือ แล้วใช้ขับแล่นไปทางทิศพายัพ หมายจะเข้าไปยังอ่าวสินธุ์มิดถิลา

จะกลับกล่าวเจ้าพาราการะเวก
จวนอภิเษกฤกษ์แรมอันแจ่มใส
แต่บุตรีศรีสวัสด์กับหัสไชย
ไปไหนไม่เห็นหายหลายเวลา
ฯลฯ

เมื่อนางกษัตริย์ไปตามที่ห้องนางได้พบสารอ่านดูรู้ความแล้ว เสียใจจนสลบไป พวกท้าวนางนำความไปทูลเจ้านครการะเกด พระองค์ได้อ่านสารทราบความแล้ว ก็เสียใจสลบไปอีกองค์หนึ่ง พระอภัยพร้อมทั้งพระอนุชา พระมเหสี พระธิดา พระโอรส และหัสไชยพากันไปยังห้องเสาวคนธ์ เจ้าเมืองการะเวกให้อ่านสารของนางให้ทุกองค์ทราบ เมื่อจบแล้วก็ให้อ่านสารของสุดสาคร ที่มีถึงเสาวคนธ์เมื่อครั้งอยู่ลังกา

พอจบเรื่องเคืองจิตพระปิตุเรศ
จึงว่าเหตุนิดหนึ่งมาหึงสา
หนังสือนี้อีลีวันใช้ปัญญา
ประดิษฐแต่งแกล้งว่าสุดสาคร
ฯลฯ

ค พระอภัยให้ระทดกำสรดเศร้า
สงสารเสาวคนธ์น้อยละห้อยหา
ทั้งพระน้องสองนางต่างโศกา
เวทนานงเยาว์เสาวคนธ์
ฯลฯ

พระอภัยจึงทูลท้าวเจ้าเมืองการะเวกว่า พระองค์กับพระอนุชาจะออกตามหาองค์เสาวคนธ์เอง กษัตริย์สุริโยทัยก็น้อมรับ และทูลว่าเมื่อตามพระธิดามาได้แล้ว ก็จะได้วิวาห์เสกสองให้ครองกัน

สุดสาครถอนสะอื้นค่อยฝืนพักตร์
ทูลทรงศักดิ์ตามจริงทุกสิ่งสรรพ์
อันหนังสือคืออีลาลีวัน
กระหม่อมฉันมิได้ทรายที่หยาบคาย
ฯลฯ

แล้วขอบังคมลาไปตามนางจนกว่าจะพบ แล้วจะไปฆ่าสุลาลีวันเอาศีรษะมาให้นาง สุดสาครคิดแค้นจนสลบไป พระสุริโยทัยจึงไกล่เกลี่ยตรัสว่า อย่าไปโกรธฝรั่งที่ทำหนังสือนี้เพราะว่ามันเป็นกลศึก

อย่าเพ่อคิดติดตามคอยถามข่าว
ได้เรื่องราวมั่นหมายจึงผายผัน
อันฝรั่งลังกาอย่าฆ่าฟัน
เสียสัตย์ธรรมทศพิธผิดโบราณ ฯ

สุดสาครร้อนอกถึงน้องรักที่ต้องจากไป

แม้พบปะจะได้ให้ความสัตย์
ศรีสวัสดิ์จะสร่างที่หมางหมอง
ประการหนึ่งถึงมิอยู่เป็นคู่ครอง
เป็นพี่น้องอยู่ด้วยกันจนวันตาย
ฯลฯ

พระปิตุราชมาตุรงค์และวงศ์วาน ต่างพากันสงสารจึงให้โหรทำนาย โหรชำระพระชะตาของพระธิดาแล้ว เห็นว่าเป็นคราวเคราะห์วิบัติ แล้วทูลความว่าพระธิดาไปทางทิศพายัพ เมื่อตามไปก็จะพบแต่มีเหตุกลับกลายหลายสถาน ต่อเมื่อสิบสี่ปีแล้ว จึงจะได้กลับมา

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>