วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอนที่ พระอภัยมณีทำศพท้าวสุทัศน์

หน้า 2

พระหัสไชยได้ฟังก็ทูลลาพระบิดามาเตรียมตัวออกเดินทาง โดยทางเรือใช้เรือกำปั่นมีคนประจำหนึ่งพันคน พอรุ่งขึ้นก็ออกเดินทางตั้งเข็มจะไปเข้าอ่าวเมืองผลึก ระหว่างทางได้ชมฝูงปลา และบรรดาสัตว์น้ำต่าง ๆ ในทะเลไปตามลำดับ และรำพึงถึงพระพี่นางกับลูกสาวเจ้าเมืองผลึก

ทั้งกุ้งกั้งมังกรสลอนสล้าง
บ้างดำบ้างผุดฟูเป็นคู่สอง
พวกเหราม้าน้ำคล่ำคะนอง
บ้างพ่นฟองฟุ้งฟ้าฝูงปลาวาฬ
ฯลฯ

เงือกมนุษย์ผุดกลุ้มทั้งหนุ่มสาว
ล้วนผมยาวประบ่ามีตาหู
บ้างเหมือนแพะแกะกายกลายเป็นงู
ขึ้นฟ่องฟูคลื่นเสียงครื้นเครง
ฯลฯ

คิดคะนึงถึงพี่เป็นที่รัก
เคยพร้อมพักตร์ปรีดิ์เปรมเกษมสรวล
เคยคิดบอกดอกสร้อยน้องคอยทวน
เคยชี้ชวนชมฟ้าดาราราย
ฯลฯ

แล้วรำพึงถูกลูกสาวเจ้าผลึก
จะรำลึกถึงพี่มั่งหรือทั้งสอง
ฝาแฝดคู่ดูดีทั้งพี่น้อง
ประไพพริ้มยิ้มย่องละอองนวล
ฯลฯ

ดูเรือช้ากว่าทุกครั้งสั่งคนใช้
ให้แทรกใบซ้ายขวาผูกผ้าขึง
ทุกคืนค่ำร่ำใช้ใบตะบึง จน
เข้าถึงอ่าวผลึกดึกสองยาม

ให้เรือจอดทอดสมออยู่หน้าด่าน ทหารเห็นรู้จักด้วยมีความเกี่ยวดองของทั้งสองเมือง จึงปล่อยให้เข้าไปวัง

กำปั่นจอดทอดท่าหน้าฉนวน
ขุนนางชวนกันมารับคอยคับคั่ง
พระทรงอาสน์ราชสุวรรณบัลลังก์
เข้าในวังคอยเฝ้าเจ้านคร ฯ

พระอภัยเรียกหัสไชยเข้าไปเฝ้า แล้วตรัสถามถึงสองกษัตริย์และข่าวคราวของพระพี่นาง หัสไชยทูลว่า สองกษัตริย์พร้อมทั้งเสนาใน และไพร่พลอยู่พร้อมดีบริบูรณ์ แต่พระพี่นางกับพระเชษฐาหายสูญไป ไม่ทราบว่าดีร้ายประการใด พระอภัยได้ฟังจึงตรัสว่า พระองค์ก็ไม่ได้นอนใจ ให้เวียนไปสืบเรื่องยังทุกเมือง

แต่เรือใช้ใหญ่น้อยสักร้อยเศษ
คอยฟังเหตุเช้าเย็นก็เห็นหาย
หมอดูดีที่ไหนก็ให้ทาย
ว่าไม่ตายแต่จะมายังช้านาน

แล้วตรัสชวนให้พระหัสไชยคอยฟังข่าวอยู่ที่เมืองผลึก เมื่อใครไปพบก็จะพากันไปตามพระพี่นาง ฝ่ายพระมเหสีได้พบพระหัสไชยก็ดีพระทัย ตรัสว่ารำลึกถึงอยู่เสมอ เพราะเคยเพื่อนชีวิตที่สนิทสนม พระหัสไชยทูลตอบว่า น้ำใจของตนนั้นมีความผูกพันกับพระมเหสี เหมือนเป็นพระชนนีผู้ให้กำเนิด ตนออกตามพระพี่นางมิได้แจ้งกิจจา จึงแวะมาอภิวาทบาทบงส์ พระมเหสีจึงเรียกพระบุตรีพี่น้องทั้งสององค์ ให้มาอัญชลีพระพี่ยาหัสไชย แล้วจัดให้หัสไชยพักอยู่ปราสาทเดียวกัน

พระหัสไชยสองพระบุตรีร่วมเสวย แต่ทั้งสองนางแกล้งหนีออกนอกฉากไปจากห้อง พระหัสไชยตรัสร้องเรียกก็ไม่กลับไปหา พระหัสไชยไม่ยอมเสวยเลยหลับไป พระมเหสีเห็นเครื่องอานพานตั้งอยู่ค้างอยู่ จึงถามนางกำนัลในได้ความแล้ว จึงไปว่ากล่าวสองพระธิดา ทั้งสองนางไม่อาจขัดจึงหักความอาย แล้วไปปลุกหัสไชยให้มาเสวยด้วยกัน พระหัสไชยต่อว่าสองนางที่ไม่ทำตัวเหมือนเมื่อครั้งอยู่ที่ลังกา สองนางก็กล่าวแก้ตัวด้วยประการต่าง ๆ ในที่สุดก็ทูลว่า

น้องก็รู้ในจิตว่าสิทธิ์ขาด
เป็นข้าบาทบทเรศพระเชษฐา
ฆ่าก็ตายขายก็ขาดตามอาชญา
จงเมตตาอย่างให้น้องนี้ต้องตี ฯ

พระหัสไชยให้สองนางร่วมเสวยด้วย และไต่ถามนามกับข้าว สองนางก็ทูลชี้ถวายต่างต่างกัน

ไก่พะแนงแกงเผ็ดกับเป็ดหั่น
ห่อหมกมันจันลอนสุกรหัน
ทั้งแกงส้มต้มขิงทุกสิ่งอัน
กุ้งทอดมันม้าอ้วนแกงบวนเนื้อ
ฯลฯ

พระหัสไชยคิดรำพึงถึงสองพระธิดาตั้งแต่ครั้งเมื่อยังเยาว์ มาจนถึงปัจจุบัน

ดูทำนองสององค์พระนงนุช
ยังซื่อสุจริตรักเราหนักหนา
แต่คราวเคราะห์เพราะมาพ้องกันสองรา
ต้องเกี้ยวฝาแฝดคู่อยู่จริงจริง
ฯลฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>