วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีศรีสุวรรณไปเมืองลังกา

หน้า 4

ทั้งบุตรพราหมณ์สามนาย รวมทั้งพระกฤษณา เมื่อเข้าไปในค่ายใหญ่แล้ว เหยียบสายมนต์ต่างก็มัวเมา หาวนอน อ่อนป้อแป้ นัยตามองอะไรไม่เห็น ต่างเสียทีทั้งสี่ทัพ

ด้วยผู้รู้วิเศษทรงเวทขลัง
ให้จังงังบังคนด้วยมนต์ไสย
แม้ฆ่าตีที่ไม่ตายเคลื่อนคลายใจ
จึงขังไว้ในค่ายจนวายปราณ
ฯลฯ

พอไพร่พลของศรีสุวรรณมาถึงให้สอดดู ก็รู้ว่ามนต์ดลบันดาล จึงขับทหารเข้ารบจนถึงพลบค่ำ ฝรั่งแกล้งจุดคบแล้ว หลีกหลบไปให้ลุกไล่ พอเข้าทางระหว่างค่ายในสายวง ก็เห็นเหมือนหมอกลง มองไม่เห็นทาง

ฝ่ายวลายุดา วายุพัฒน์ ที่แตกทัพมารวมกำลังกันได้ ระหว่างเขาเจ้าประจัญ ต้องเดินทางอีกหนึ่งวัน จึงจะมาถึงป่าตาล เหลือไพร่พลอยู่ประมาณสามพัน จึงให้ตั้งค่ายรายทางที่กลางป่า พระอนุชาว่าให้ปลัด รีบไปขอกำลังมาเพิ่ม ปลัดเดินทางเข้าเมืองไปเฝ้าพระมังคลา ทูลความตามที่เสียทัพ

พระมังคลาตรึกตรองแล้ว จึงตรัสสั่งหัสกันให้อยู่รับทัพเมืองผลึก ที่ล่อเข้าไปอยู่ในค่ายบอกว่า เมื่อครบเจ็ดวันข้าศึกจะพากันตายหมด แล้วแบ่งไพร่พลในเมืองได้สี่หมื่น ยกออกไปตอนกลางคืน รีบเดินทางไปจนสว่างไปถึงที่ตั้งค่ายของวลายุดา กับวายุพัฒน์ ทั้งสององค์ทูลว่า แม่ทัพข้าศึกคือ พระหัสไชย

พระมังคลาว่าศึกยังฮึกหาญ
อย่ารุกรานรอทัพที่ขับขัน
ให้ผู้รู้ครูเอกลงเลขยันต์
ฝังอาถรรพ์ทุกค่ายลงทรายมนต์

ปลูกประทับพลับพลาตรงหน้าเขา
แต่งแมวเซาเฝ้าแฝงทุกแห่งหน
ที่หุบห้องท้องธารเที่ยววางคน
คิดผ่อนปรนกลการคอยราญรอน ฯ

ฝ่ายทัพพระอภัยมาในป่า
ตามทัพหน้านำเดินเนินสิงขร
ทั้งเสาวคนธ์มณฑาสุดสาคร
ยกมาก่อนถึงด่านดงตาลราย
ฯลฯ

เมื่อพบพวกฝรั่งตั้งรับอยู่ก็เข้ารบ ฝรั่งแกล้งรบล่อเข้าไปในค่าย เห็นพวกพ้องกองหน้าลงคลุกคลานคลำทางอยู่ พอไพร่พลหลงเข้าไปในวงทราย ก็เกิดอาการมือตีนตาย ตาตัวมืดมัวมน ไม่เห็นหนทาง แต่ สุดสาครกับเสาวคนธ์ ไม่ต้องมนต์จึงยืนม้าปรึกษากัน องค์เสาวคนธ์ทูลว่า ฝรั่งตั้งค่ายแล้วโรยทรายเสกขลัง ฝังอาถรรถ์ใครเข้าไปจะเห็นเหมือนเช่นควัน ให้อัดอั้นอกดังจะพังตาย

แต่ตำราว่าให้เชือดเอาเลือดสด
มาราดรดรอดทัพจะกลับหาย
แม้ละไว้ไม่รอดจะวอดวาย
พระเป็นชายช่วยทำตามตำรา
ฯลฯ

สุดสาครจึงไปจับฝรั่งมาไม่ให้ตายแล้ว กลับมาหาพระน้อง ฟันฝรั่งแล้วรองเลือดสาดไปมนต์ก็เสื่อมหาย บรรดาไพร่พลกลับเคลื่อนคลาย ฟื้นคืนมาทั่วทุกตัวคน พอทัพพระอภัยมาใกล้ด่าน จึงตีกลองกองทัพหยุดรับพล

แล้วทูลความตามสมทบรบฝรั่ง
นายทัพทั้งสองกองต้องอาถรรพ์
หากนงเยาว์เสาวคนธ์รู้มนต์มัน
ช่วยแก้กันจึงได้ฟื้นกลับคืนมา ฯ

พระอภัยได้ทรงฟังก็สรรเสริญศรีสะใภ้ว่า รู้แก้ไขในมนุษย์สุดจะหาได้ แล้วตรัสสั่งให้ทำค่ายริมป่า

หยุดประทับยับยั้งคอยฟังข่าว
พวกนางท้าวเจ้าลังกาจะว่าไฉน
ทุกหมู่หมวดตรวจพลสกลไกร
ให้นั่งยามตามไฟพร้อมไพร่พล ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>