วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีรบกับมังคลา

หน้า 3

ฝ่ายบุตรพราหมณ์ตามพระกฤษณา ขับโยธาเมืองรมจักรเข้าตีค่ายฝ่ายลังกา ทัพเมืองผลึกก็ขับโยธาเข้ารุกรบ ร่วมกับทัพเมืองรมจักร หัสกันเผชิญหน้ากับเสาวคนธ์ได้สู้รบกัน หัสกันสู้ไม่ได้ทิ้งม้า แล้ววิ่งหนีไปพาทหารเข้าในด่าน  สุดสาครไล่ตามตี พากองทัพหน้าเข้าด่านได้ หัสกันได้ผู้รู้วิชาพาขึ้นม้า ฝ่าหนีไปได้แล้วตรงไปเฝ้าพระมังคลา กองทัพพระอภัยก็เข้าไปในด่านได้

ฝ่ายพระอนุชานัดดาพาทหาร
เข้าตีด่านเจ้าประจัญเสียงหวั่นไหว
พวกไส้ศึกครึกครื้นจุดปืนไฟ
เปิดด่านให้ทัพล้อมเข้าพร้อมเพรียง
ฯลฯ

ฝ่ายองค์วัณฬา รำภาสะหรี กับบุตรีหนีเพลิงขึ้นทรงม้า หลบออกไปนอกกำแพง พบไพร่พลโยธาของวายุพัฒน์ เข้ามาสกัดกั้น จึงชวนกันขับม้าหนีไป มีไพร่พลติดตามมาเพียงสี่ร้อย

พอเดือนดับลับฟ้าในป่ามืด
เดินเป็นยืดชักเพื่อนฟั่นเฟือนหลง
เห็นรางรางนางวัณฬาขับม้าทรง
วกเลี้ยวลงไปทางบ้านสะพานยนต์ ฯ

ฝ่ายวลายุดา วายุพัฒน์ ต่างรีบรัดจะไปชิงเอาสิงหล ออกเดินทัพมีพลทัพละหมื่น ออกเดินทางแต่กลางคืน ให้ไพร่พลจุดคบทุกตัวคน

ฝ่ายโยธาเมืองการะเวก พร้อมกับวาโหมรักษาป้อมปิดเส้นทางระหว่างภูเขา คอยสืบเรื่องราวข่าวของพวกฝรั่ง พอม้าใช้มาแจ้งว่ากองทัพพระอภัยตีด่านได้ พวกป่าตาลแตกหนีไป อีกพวกหนึ่งมาแจ้งว่า เมื่อตอนเย็นเห็นกองทัพยกไปตีด่านเขาเจ้าประจัญ จึงรีบแต่งองค์ยกพลออกไปได้พบพวกองค์วัณฬาในป่ารัง จึงเข้าไปเฝ้าแล้วทูลถามความ นางเทวีดีใจจึงเล่าให้ฟังว่า ฝ่ายพระนางเสียด่านและเสียทัพ คิดจะกลับไปวังลังกา ด้วยเกรงว่าข้าศึกจะยกไปชิงเอาสิงหล แล้วถามวาโหมว่ามาทำไมในป่า

วาโหมทูลมูลความตามรับสั่ง
ให้ระวังลังกามหาสวรรค์
ทราบว่าศึกฮึกโหมเข้าโรมรัน
จึงพากันรีบมาช่วยราวี
ฯลฯ

แล้วเชิญองค์วัณฬากลับเมืองลังกามีกำลังไพร่พลได้ประมาณสามพัน เป็นกองหน้านำไป

ฝ่ายหัสกันพาไพร่พลโยธาจากดงตาลไปยังค่ายพระมังคลา เข้าเฝ้าพระมังคลากราบทูลความไปตีได้ด่านเขาเจ้าประจัญ แล้วยกทัพตามไปตีเมืองลังกาก็มีความยินดียิ่งนัก จึงให้ยกทัพไปตั้งที่ด่านเขาเจ้าประจัญ แล้วให้นัดดาหัสกัน จัดทัพไปช่วยรบชิงเมืองลังกา

ฝ่ายทัพพระอนุชากับวายุพัฒน์ ไปถึงเมืองลังกา จึงให้หยุดทัพไว้ แล้วขับม้าไปหน้ากำแพงแจ้งว่า

พระปิ่นเกล้าเจ้าลังกาบัญชาใช้
ให้คุมไพร่มาบำรุงชาวกรุงศรี
เร็วเร็วเถิดเปิดประตูพระบุรี
อย่าช้าทีโทษมึงจะถึงตาย ฯ

ฝ่ายนายกองร้องว่าพระมาตุรงค์
มิให้องค์โอรสถือกฎหมาย
พระหัสไชยได้ตราว่าไพร่นาย
อย่าใกล้กรายกลับไปเสียให้พ้น
ฯลฯ

พระอนุชาว่าได้มีการอภิเษกเอกโอรส เป็นที่รู้กันทั้งสิงหล การให้พราหมณ์แขกแปลกภาษาเข้ามาปนนั้น จะพาให้ไพร่พลถึงแก่ชีวิต แล้วร้องบอกว่า

เหวยฝรั่งพรั่งพร้อมจงยอมเข้า
ด้วยปิ่นเกล้าเจ้าลังกานราสรรค์
ช่วยกันมัดหัสไชยพร้อมใจกัน
จะรางวัลเงินทองให้ต้องใจ ฯ

ฝ่ายพระหัสไชยเมื่อทราบข่าวศึกมาตั้งล้อมเมือง ก็จัดแจงแต่งองค์ออกศึก ขึ้นไปตรวจพลบนเชิงเทิน เห็นทัพฝรั่งตั้งอยู่คับคั่ง จึงเลือกบรรดาเสนานายเป็นเกียกกายซ้ายขวา คุมพลหนึ่งหมื่น พอได้ฤกษ์ก็ยกพลออกไปนอกกำแพง กงอทัพทั้งสองเข้ารบกัน กองทัพวลายุดาแตกพลัดพรายไป พระหัสไชยไล่วายุพัฒน์ไปทัน แล้วฟันจนตกม้า แต่เห็นว่าเป็นพงศ์พันธุ์ ของพระพี่ยาสุดสาครจึงยับยั้งไว้ ไม่ฆ่าฟันทำเพียงสั่งสอน

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>