วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีออกบวช

หน้า 4

พระอภัยตรัสว่า พรุ่งนี้จะออกไปอยู่ป่าตามบาลี กับสุดสาครขออาสาไปสร้างศาลา พระอาศรมให้เป็นที่พัก

ค พระฟังว่ากล้าหาญการกุศล
รับนิมนต์จึงว่าตามความประสงค์
เหมือนอินทรามานิมิตด้วยฤทธิรงค์
ที่เขาวงกตถวายก็คล้ายกัน
ฯลฯ

จึงปลูกบรรศาลาก่ออาศรม
ที่รื่นร่มรุกโขรโหฐาน
โรงฉันที่สรงน้ำริมลำธาร
เป็นชั้นชานชะวากเหมือนฉากบัง
ฯลฯ

พอเดือนยี่สี่ค่ำนำพระบาท
ทรงรถราชญาติวงศ์ตามส่งหมด
เป็นสิ้นความสามพระองค์อยู่ทรงพรต
ที่บรรพตสิงคตรดุจนิมนต์

ยอดคีรีมีต้นโรทันใหญ่
น้ำปลายใบหยดย้อยเหมือนฝอยฝน
ครั้นแสงแดดแผดส่องต้องมณฑล
เป็นหมอกมนมีอยู่แต่บุราณ

ด้วยคีรีนี้เป็นหลักลังกาทวีป
ยอดเหมือนกลีบจงกรมมณฑลสถาน
ครั้นถึงสิบห้าวันก็บันดาล
เป็นฝนซ่านโซมสาดไม่ขาดคราว

โซ่เหล็กล่ามสามสายฝ่ายเหนือใต้
ต่างกระไดปีนป่ายเหนี่ยวสายสาว
จึงนับถือลือเลื่องเป็นเรื่องราว
มีรูปเจ้าสิงคุตร์สุดคิริน

เมื่อแรกตั้งลังกาลงมาเกิด
กล่าวกำเนิดน่าฟังหวังถวิล
ว่ารูปทรงองค์สิงคตรบุตรพระอินทร์
ดำเหมือนนิลกินถั่วงากินสาคู

ครั้นสิ้นเหล่าชาวลังกาจึงฝรั่ง
ยกมาตั้งทั้งเจ๊กจีนจึงกินหมู
แต่ก่อนเขาเล่ามาถึงเราจึงรู้
เท็จจริงอยู่กับผู้เฒ่าที่เล่ามา

พระอภัยไปตั้งหลังบรรพต
รักษาพรตพรหมจรรย์ด้วยหรรษา
รำภาสะหรีลีวันยุพาผกา
คุมโยธาฝรั่งอยู่ทั้งพัน

เก็บส้มสูกลูกไม้เผือกมันมั่ง
ถวายทั้งสามองค์ให้ทรงฉัน
เป็นป่ากว้างทางเดินเนินอรัญ
ไปสามวันจึงถึงวังเมืองลังกา

สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก
ไปปราบศึกสืบวงศ์เผ่าพงศา
สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา
ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย

พวกทมิฬกินปักษาชื่อวาโหม
ไปพาราวาโหมส่งโสมถวาย
ทหารใหญ่อ้ายย่องตอดนั้นวอดวาย
นางสุนีหนีกายสูญหายไป ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>