ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>

การอุบัติขึ้นและลักษณะเด่นของพระพุทธศาสนา

สมัยพระเวท

 (800 – 300 ปี ก่อน พ.ศ.)

พระเวทเป็นคัมภีร์ทางศาสนา ที่พวกพราหมณ์ได้รวบรวมขึ้นจากบทเพลงสวดในเวลาทำศึกและการสังเวย เรียกว่า ฤคเวท ซึ่งได้พูดถึงสภาพสังคมของชาวอารยัน พึ่งมาจารึกเป็นตัวอักษรหลังการปรินิพพานของพระพุทธเจ้าร่วมพันปีแล้ว จากฤคเวทพวกพราหมณ์ได้ขยายเป็น 4 เรียกว่า จตุเพทางคศาสตร์ คือ

• ฤคเวท บทสวดสรรเสริญเทพเจ้า
• สามเวท บทสวดอ้อนวอนในพิธีบูชายัญต่างๆ
• ยชุรเวท บทเพลงขับสำหรับสวดหรือร้องเป็นทำนองบูชายัญ
• อาถรรพเวท ว่าด้วยอาคมทางไสยศาสตร์

สมัยพระเวทนี้ พวกอารยันได้นับถือพระอินทร์เป็นเทพเจ้าสูงสุด พระอินทร์ทำหน้าที่คล้ายตัวพระราชา มีความเป็นอยู่อย่างสมบูรณ์ แต่ก็มีศัตรูมารุกรานเป็นประจำ มีการรบรากันอยู่เรื่อย แต่เนื่องจากพระอินทร์ได้แพ้สงครามบ่อยครั้ง จึงทำให้ฐานะตกต่ำลง พราหมณ์จึงให้พระเจ้าองค์อื่นมีฐานะสูงกว่าพระอินทร์ในเวลาต่อมา

ในสมัยพระเวทนี้ ผู้คนได้ทำพลีบูชาและสวดขับกล่อมสรรเสริญพระเจ้าด้วยน้ำโสม เพื่อจะให้เทพเหล่านั้นโปรดปรานช่วยเหลือตน เป็นการอ้อนวอนขอความเห็นใจจากพระเจ้า

สมัยก่อนอารยันเข้าสู่อินเดีย
สมัยอารยันเข้าสู่ชมพูทวีป
สมัยพระเวท
สมัยพราหมณ์
สมัยอุปนิษัท
การอุบัติขึ้นและพัฒนาการแห่งพระพุทธศาสนา
ความสำคัญและลักษณะเด่นของพระพุทธศาสนา
ชมพูทวีปในอดีต