ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>
ชีวิตมนุษย์มีต้นกำเนิดในองค์พระผู้เป็นเจ้า ทุกชีวิตมนุษย์จึงมาจากพระเจ้าและเป็นของพระเจ้า ทุกชีวิตมนุษย์เป็นของขวัญล้ำค่าที่พระเจ้าทรงประทานให้แก่โลก
บทนำ
บทที่ 1
บทที่ 2
บทที่ 3
บทที่ 4
บทส่งท้าย
52
53 54 55
56 57 58
59 60 61
62 63 64
65 66 67
68 69 70
71 72 73
74 75 76
77
53. ชีวิตมนุษย์นั้นศักดิ์สิทธิ์
เพราะว่านับแต่แรกเริ่มชีวิตมนุษย์ก็เกี่ยวข้องกับ การเนรมิตสร้างของพระเจ้า
ชีวิตนั้นคงอยู่เสมอไปในความสัมพันธ์พิเศษกับองค์พระผู้สร้าง
ซึ่งเป็นจุดหมายหนึ่งเดียวของชีวิต
พระเจ้าผู้เดียวทรงเป็นเจ้านายเหนือชีวิตนับแต่แรกเริ่มจนวาระสุดท้ายของชีวิต
กล่าวคือ ไม่มีใครสามารถอ้างสิทธิไม่ว่าในสถานการณ์ใด
ที่จะทำลายชีวิตของมนุษย์ผู้บริสุทธิ์โดยตรงได้41
พร้อมกับถ้อยคำเหล่านี้คำสั่งสอนเรื่องของขวัญแห่งชีวิต (Instruction Donum Vitae)
จึงกำหนดเนื้อหาหลักของการไขแสดงของพระเจ้าอยู่ที่เรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตมนุษย์
และเรื่องชีวิตมนุษย์มิอาจถูกล่วงละเมิดได้
อันที่จริง พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์นำเสนอกฎเกณฑ์ อย่าฆ่าคน นี้เป็น
บทบัญญัติของพระเจ้า (อพย 20:13 ; ฉธบ 5 :17)
ดังที่ข้าพเจ้าได้กล่าวย้ำมาแล้วว่าบทบัญญัตินี้พบได้ในบทบัญญัติสิบประการ
(Decalogue)
ซึ่งเป็นหัวใจของพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงกระทำกับประชากรเลือกสรรของพระองค์แต่บทบัญญัตินี้ก็มีอยู่แล้วในพันธสัญญาดั้งเดิมนั้นที่พระเจ้าทรงกระทำกับมนุษยชาติหลังจากที่พระองค์ทรงลงโทษชำระล้างโลกด้วยน้ำท่วมใหญ่นั้น
อันมีสาเหตุจากการแพร่กระจายของบาปและความรุนแรง (เทียบ ปฐก 9:5-6)
พระเจ้าทรงประกาศว่า
พระองค์ทรงเป็นเจ้านายผู้มีอำนาจสิทธิ์ขาดเหนือชีวิตมนุษย์
ที่ถูกสร้างขึ้นมาตามภาพลักษณ์คล้ายคลึงกับพระองค์ (เทียบ ปฐก 1:26-28)
ชีวิตมนุษย์ได้รับมอบคุณลักษณะศักดิ์สิทธิ์และมิอาจล่วงละเมิดได้ ซึ่งสะท้อนถึงการ
ที่มนุษย์ไม่อาจล่วงละเมิดองค์พระผู้สร้างของตนได้ เพราะเหตุนี้เอง
พระเจ้าจะทรงตัดสินการละเมิดบทบัญญัติ อย่าฆ่าคนนี้
อันเป็นบทบัญญัติที่เป็นพื้นฐานของทุกชีวิตที่อยู่ร่วมกันในสังคม พระเจ้าทรงเป็น
ผู้พิทักษ์ คือเป็นผู้ปกป้องผู้บริสุทธิ์ (เทียบ ปฐก 4:9-15 ; อสย 41 :14 ; ยรม
50:34 ; สดด 19:14)
พระเจ้าจึงทรงแสดงให้เห็นว่าพระองค์ไม่ทรงยินดีในความตายของผู้มีชีวิต (เทียบ ปชญ
1:13) ปีศาจเท่านั้นที่ยินดีกับความตาย นั่นคือ เพราะว่าโดยความอิจฉาของปีศาจ
ความตายจึงเข้ามาในโลก (เทียบ ปชญ 2:24) มนุษย์ผู้เป็น ฆาตกรมาตั้งแต่แรกเริ่ม ก็
เป็น ผู้พูดเท็จและเป็นบิดาของการพูดเท็จ ด้วย (ยน 8:44)
โดยการหลอกลวงมนุษย์ปีศาจก็นำมนุษย์ไปสู่วิถีของบาปและความตาย
โดยมันทำให้สิ่งเหล่านั้นปรากฏเป็นเสมือนเป้าหมายและผลของชีวิต
