ภัยพิบัติทางธรรมชาติ

51. มีการคาดการณ์ว่าระดับน้ำฝนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้นจะเพิ่มขึ้นอย่างมากถึง 900 เปอร์เซนต์ และถือเป็นการเพิ่มขึ้น 40 เปอร์เซนต์ของจำนวนระดับน้ำฝนที่มากที่สุด

52. มูลค่าความเสียหายจากพายุไซโคลนฤดูร้อนในเอเชีย เพิ่มขึ้น 35 เท่า ในช่วงปี 1990 จากช่วงปี 1970 และความเสียหายที่เกิดจากอุทกภัยในเอเชียเพิ่มขึ้น 8 เท่า เช่นกันและมีแนวโน้มที่จะยังคงเป็นเช่นนนี้ต่อไปในอนาคต

53. ความแห้งแล้งที่เพิ่มระดับความรุนแรงและความถี่ในหลายพื้นที่ในเอเชีย เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากการเพิ่มขึ้นของระดับอุณหภูมิ

54. เอเชียถือเป็นพื้ืนที่ที่มีความแห้งแล้งอยู่แล้ว โดยจะเห็นได้จากความแห้งแล้งที่เกิดจากปรากฎการณ์เอลนิโย่ ในปี 1997 และ1998 ส่งผลให้เกิดปัญหาผลผลิตทางการเกษตรเสียหาย ปัญหาการขาดแคลนน้ำและไฟไหม้ป่าหลายแห่งในฟิลิปปินส์ ลาว และอินโดนีเซีย ระดับความรุนแรงของพายุไซโคลนจะเพิ่มขึ้นในบริเวณพื้นที่ชายฝั่งของเอเชียเนื่องจากอุณหภูมิผิวน้ำทะเลเพิ่มสูงขึ้น การระเหยอย่างรวดเร็วของธารน้ำแข็ง จะทำให้เกิดการขยายตัวของน้ำในทะเลสาบน้ำแข็ง และหากทะเลสาบน้ำแข็งแตกออกจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อพื้นที่โดยรอบ อุทกภัยประเภทนี้ได้เกิดขึ้นแล้วในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในประเทศเนปาล อินเดีย ปากีสถาน ภูฎาน และจีน

55. ความถี่ของการเกิดไฟไหม้ป่าจะเพิ่มสูงขึ้นอันเนื่องมาจากภาวะโลกร้อน

56. บริษัทประกันภัยยักษ์ใหญ่ Swiss Re, กล่าวว่า 90% ของ ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากภาวะโลกร้อนนั้น เกิดขึ้นในเอเชีย โดยตั้งแต่ปี 1970 มีคนตายครึ่งล้านคนจากเหตุหารณ์ภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับภาวะโลกร้อน

57. จำนวนระดับน้ำฝนที่จากมรสุมฤดูร้อนเพิ่มขึ้นอย่างมากในเอเชียใต้ เช่น ในวันที่ 26-27 กรกฎาคม 2005 ระดับน้ำฝนสูงถึงเกือบหนึ่งเมตร ใน นครมุมไบในประเทศอินเดีย เป็นผลให้เกิดอุทกภัยและแผ่นดินถล่ม และพรากชีวิตผู้คนถึง 1000 คน