วิทยาศาสตร์ ดาราศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา >>

ป่าเมี่ยง

ป่าเมี่ยง, สวนเมี่ยง ชา และเมี่ยง
การกระจายของต้นชา
ความเป็นมาของชนกลุ่มที่ปลูกชาเมี่ยง
ป่าเมี่ยง พื้นที่กันชนที่ป้องกันแหล่งต้นน้ำ
การใช้ประโยชน์ที่ดินในหมู่บ้านป่าเมี่ยง
โครงสร้างและความหลากหลายทางชีวภาพของป่าเมี่ยง
ต้นไม้ควบคุมบรรยากาศใกล้ผิวดินในป่าเมี่ยง
ต้นไม้ช่วยควบคุมการหมุนเวียนของธาตุอาหาร
รากของต้นไม้ป่าถ่ายทอดน้ำและธาตุอาหารให้กับรากของต้นชา
บทบาทของพืชต่อการควบคุมการชะล้างพังทลายของดิน
บทบาทของไม้พื้นล่างต่อการงอกของเมล็ดไม้และการรอดตายของกล้าไม้
การปลูกและผลิตเมี่ยง
ข้อเสนอแนะ
เอกสารอ้างอิง

รากของต้นไม้ป่าถ่ายทอดน้ำและธาตุอาหารให้กับรากของต้นชา

ชาวป่าเมี่ยงเชื่อกันทั่วไปว่ารากของต้นไม้ป่าถ่ายทอดน้ำ และธาตุอาหารสู่รากของต้นชา ซึ่งเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ชาวป่าเมี่ยงปลูกต้นเมี่ยงใกล้กับต้นไม้ป่า ความเชื่อนี้ได้มีนักวิทยาศาสตร์พยายามอธิบาย เช่น Newman, (1988) ให้เหตุผลว่ามีความเป็นไปได้ที่รากของพืชต่างชนิดกันสามารถเชื่อมโยงกันได้โดยไมโคไรซ่า เช่น Vesicular-arbuscular mycorrhizai เชื่อมรากของ Lolium perenne กับรากของ Plantago lanceolata (Heap and Newman, 1980) รากของ Festuca ovina กับรากของ Plantago lanceolata (Read et al., 1985) Clarkia rubicunda กับรากของ Plantago erecta (Chiariello et al., 1982) ในขณะที่พบว่า Ectomycorrhizai เชื่อมรากของ Pinus sylvestris กับรากของ Pinus contorta, Picea abies, Picea sitchensis หรือ Betula pubescens และระหว่างรากของ Pinus contorta เชื่อมรากของ Picea abies, Picea sitchensis หรือ Betula pubescens (Read et al., 1985) และมีแนวโน้มที่เป็นไปได้ที่รากของต้นไม้ และไม้ล้มลุกอาจเชื่อมต่อกับรากต้นชา ทั้งนี้จากการสังเกตของ Fleming (1983) ระบุว่า รากของกล้าไม้และ ไม้ใหญ่จำพวก Oak-chestnut (Quercus-Castanea) และ Birch (Betula pubescens) สามารถเชื่อมต่อกันโดยเส้นใยของไมโคไรซ่า นอกจากนั้นมีผลงานวิจัยที่ยืนยันว่าคาร์บอน (Read et al., 1985; Duddridge et al., 1988) และ ฟอสฟอรัส (Whittingham and Read, 1982; Newman and Ritz, 1986) สามารถถ่ายทอดจากต้นไม้ชนิดหนึ่งไปสู่ต้นไม้อีกชนิดหนึ่งโดยการเชื่อมต่อของไมโคไรซ่า ดังนั้นมีความเป็นไปได้ที่รากของไม้ตระกูลก่อในป่าเมี่ยงเชื่อมโยงกับรากของชา และถ่ายทอดน้ำ และธาตุอาหารตามความเชื่อของชาวป่าเมี่ยงโดยการเชื่อมโยงของไมโคไรซ่า



การสำรวจของ Preechapanya (1996) พบว่าไม้พื้นล่างที่ขึ้นในสวนเมี่ยงจำนวน 50 ชนิด จาก 34 ตระกูล ประกอบด้วยพืชตระกูลหญ้า เฟิร์น ไม้พุ่ม กล้วยไม้ ไม้เลื้อย และกล้าไม้ (ตารางที่ 3) โดยไม้พื้นล่างที่เป็นไม้เด่นได้แก่ หญ้าคา กูดกิน (Pteridium aquilinium) กูดปิ้ด (Dicranopteris linearis) และหญ้าสาบหมา โดยพบว่าหญ้าคาชอบขึ้นในที่กลางแจ้ง ในขณะที่พืชใบกว้างสามชนิดหลังชอบขึ้นในสภาพร่มเงา นอกจากนั้นหญ้าคายังขึ้นในดินที่มีธาตุอาหารต่ำ ส่วนเฟิร์น และสาบหมาพบมากที่ที่มีความชื้นจัด และร่มเงามาก โดยเฉพาะบริเวณหุบเขาและลำธาร

ต้นไม้ และไม้พื้นล่างมีอิทธิพลในป่าเมี่ยงการชะล้างพังทลายของดิน โดยเฉพาะไม้พื้นล่างมีบทบาทต่อการงอกของเมล็ดไม้

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย