อารยธรรมดึกดำบรรพ์

ร่องรอยแห่งอารยธรรม แต่ดั้งเดิมของอินเดียนั้นปรากฏพบที่ เมืองดมเฮนโจ-ดาโร ในแคว้นสินธุ และที่เมือง ฮาแร้ปปา ในปันจาบตะวันตก ปรากฏอารยธรรมในยุตนี้ได้แผ่ไปทั่วอินเดียเหนือและประเทศอินเดียส่วนใหญ่ ในยุคอารยธรรมขั้นนี้ของอินเดียได้ปรากฏว่ามีการจัดบ้านเมืองเป็นอย่างดี พวกอริยันเข้าสู่อินเดีย เรายังไม่ทราบแน่ว่า ชนชาติอะไรตั้งหลักแหล่งอยู่ในประเทศอินเดีย ณ ขณะนั้น แต่นักศึกษาเข้าใจกันว่าชนชาตินี้มีลักษณะ และความเป็นอยู่ เหมือนกับชนชาติดราเดียนทางอินเดียใต้เป็นอันมาก หลังจากสมัยของอารยธรรมลุ่มน้ำสินธุได้ประมาณพันปีได้มีพวกอริยันอพยพเข้ามาจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศอินเดียพวกอริยันได้เข้ามาผสมผสานเข้ากับพวกดราวิเดียนซึ่งเป็นตัวแทนอารยธรรมของลุ่มน้ำสินธุ ผลคือ อารยธรรมขั้นมาตรฐานของอินเดียดังที่เรายอมรับนับถือกันในเวลานี้ได้ถูกกลืนเป็นชาวอินเดียไปหมดพระเวท “พระเวท” คำสอนนั้นเป็นบันทึกรุ่นแรกที่สุดเกี่ยวกับอินเดียและเราอาจเรียกยุคแห่งอารยธรรมครั้งนี้ได้ว่า ยุคแห่งพระเวทวรรณคดีพระเวทนี้ถือกันว่าเกิดขึ้นในปี 2000 ถึง 2500 ก่อนคริสต์ศักราช พระเวทแบ่งอกเป็น 4 ส่วนคือ ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท และ อาถรรพเวท คำว่า “เวท” นั้นมาจากคำว่า วิทยา หรือ วิชาการ นั้นเอง หมายถึงความรู้ต่างๆ ที่สอนกันอยู่ในเวลานั้น มีขนบประเพณีต่างๆและพิธีการบูชาเทพเจ้า เป็นต้น

ต่อมาได้มีการกล่าวถึง พระผุ้เป็นเจ้าพระองค์เดียวขึ้นในพระเวท และนี่อาจเป็นต้นเค้าของศาสนาต่างๆ ในโลกที่เชื่อในการมีพระผู้เป็นเจ้า คัมภีร์พระเวทถูกเขียนโดยพราหมณ์ คัมภีรืย่อมยกย่องพวกในวรรณะพราหมณ์ด้วยกัน ว่ามีเพศสูงและเป็นผู้เชี่ยวชาญในพระเวททั้งสี่ พราหมณ์จึงได้เป็นผู้นำในพิธีต่างๆของรัฐและศาสนา

อารยธรรมดึกดำบรรพ์

ข้อเขียน-บทความ »

นิยาย-เรื่องสั้น »

บทกวี »

สารคดี-ท่องเที่ยว »