ความจำเป็นของจริยศาสตร์

หลักจริยศาสตร์มีไว้เพื่อสอนให้คนเรารู้จักปฏิบัติตน เพื่อผลประโยชน์ของตนเองและผู้อื่น ดำรงไว้ซึ่งสังคมมนุษย์ ขอบเขตต์จริยศาสตร์

ถ้าหากการขาดแคลนอันมีต้นเหตุมาจากธรรมชาติเกิดขึ้นเป็นการขาดแคลนของกินของใช้อันจำเป็นสำหรับชีวิตตัดความฟุ่มเฟือยและแก้ความขาดแคลนด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ
หากการ “ รู้สึก ” ขาดแคลนเกิดจากความโลภ ความอยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด การใช้วิทยาศาสตร์จัดหาสิ่งมาบำรุงบำเรอความโลภ เป็นการยิ่งเพิ่มความโลภ โลกสมัยใหม่ปัจจุบันเป็นวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ เป็นการเพาะกิเลสตัณหาของคน ฉะนั้นเราจำต้องระงับความโลภนี้ ดังนี้
- ยับยั้งด้วยกรรม คือสอนคนหมู่ใหญ่ที่ไม่มีความโลภและระงับความโลภของกลุ่มคนที่มีความโลภด้วยการลงโทษ
- ยับยั้งด้วยการสอนจริยศาสตร์ ซึ่งจะเกิดผลเฉพาะที่แก่ผู้ที่คิดจะโลภ แต่ผู้โลภแล้วไม่เกิดผลในการทำลายความโลภนั้นจริยศาสตร์วางจุดโจมตีไว้ตรงเรื่องทุกข์ มนุษย์เรามีภาระกิจประจำวันอยู่แค่แก้ทุกข์ ฉะนั้นหลักจริยศาสตร์แขวนอยู่กับคำสอนเรื่องทุกข์เรื่องอริยสัจจ์