สังคมศาสตร์ รัฐศาสตร์ การเมือง เศรษฐศาสตร์ >>
ต้นตอของขบวนการโลกาภิวัตน์
โครงสร้างอำนาจของทุน
การปรับโครงสร้างการผลิต
บทบาทของหนี้
โครงสร้างของโลกาภิวัตน์
การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการเมืองของโลก
ความเปราะบางของระเบียบโลกใหม่
อัตลักษณ์และความรู้ : การเผชิญหน้ากับอนาคต
ความล้าสมัยของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศฯ
กระบวนการทางการเมืองและระเบียบโลก
พลังท้าทายของสรรพสิ่งมีชีวิต
ทางออกสู่รูปแบบใหม่ของสังคมเศรษฐกิจ
เชิงอรรถ
พลังท้าทายของสรรพสิ่งมีชีวิต
พลังทั้งสามส่วนที่แก่งแย่งแข่งขัน
อยู่ในบริบทของโลกแห่งสรรพสิ่งมีชีวิตเป็นขีดจำกัด
มนุษยชาติเป็นเพียงส่วนหนึ่งของธรรมชาติ และภายใต้ธรรมชาติ
มนุษย์ต้องพึ่งสิ่งมีชีวิต อื่น ๆ และสสารที่พยุงชีวิตได้
มีปรากฎการณ์หลายอย่างเกิดขึ้นซึ่งทำให้เรายิ่งตระหนักถึงกฎการพึ่งพาซึ่งกันและกัน
ได้แก่ ภาวะหลุมโอโซน ภาวะโลกร้อน การเสื่อมสลายของความหลากหลายทาง ชีวภาพ
การลดลงของพันธุ์ปลา
การที่ผู้คนถูกผลกระทบจากมลภาวะมากขึ้นและความผันแปรของดินฟ้าอากาศที่นำความเสียหาย
การที่ธรรมชาตินอกเหนือมนุษย์สามารถเข้าแทรกแซงการเมืองของมนุษย์
ทำให้ยิ่งตระหนักกันว่า ความอยู่รอดของมนุษย์ชาติกำลังเป็นปัญหา ไม่วันพรุ่งนี้
ก็ในช่วงระยะยาว จึงมิอาจละเลยได้ มุมมองดังกล่าว
หมายความว่าการคงไว้หรือรักษาไว้ซึ่งโลกของสรรพสิ่งมีชีวิต
ได้กลายเป็นบรรทัดฐานสูงสุดที่จะนำมาตัดสินผลของนโยบายทางการเมือง
เราจะประเมินการเมืองของโลกทั้งสามมิติที่กล่าวข้างต้น
จากบรรทัดฐานนี้ได้อย่างไร
ขบวนการโลกาภิวัตน์ขัดแย้งในตัวเอง
โลกาภิวัตน์ถูกขับเคลื่อนด้วยการแข่งขันระดับโลก
และคู่ของการแข่งขันก็คืออุปสงค์ของผู้บริโภคแบบจำลองอุปสงค์ที่ใช้กันอยู่ได้มาจากการบริโภคของสังคมฟุ่มเฟือย
ซึ่งเป็นตัวผลักดันรูปแบบการผลิต
ที่ตามมาด้วยมลภาวะและการใช้ทรัพยากรธรรมชาติจนร่อยหรอไปเรื่อย ๆ
แหล่งมลภาวะเริ่มที่ประเทศร่ำรวย
เมื่อประเทศเหล่านี้แก้ปัญหามลภาวะได้มลภาวะก็จะย้ายไปเกิดที่ประเทศจนกว่าที่เอาอย่างพฤติกรรมที่ประเทศร่ำรวยได้เลิกไปแล้ว
เทคโนโลยีใหม่ ๆ บางชนิดอาจสร้างมลภาวะน้อยลง และใช้ทรัพยากรธรรมชาติประหยัดขึ้น
ทำให้มีหนทางหากำไรจากการทำให้ระบบนิเวศปลอดมลภาวะ แต่ถ้าขบวนการ
โลกาภิวัตน์ยังคงก้าวต่อไปเฉกเช่นปัจจุบัน
วิกฤตธรรมชาติที่จะส่งผลลบต่อมนุษยชาติต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
นัยยะที่ได้จากความขัดแย้งที่กล่าวมาคือ
(1) สังคมร่ำรวยต้องเปลี่ยนแบบแผนการบริโภค
และการผลิตเพื่อให้สอดคล้องกับความอยู่รอดของโลกสิ่งมีชีวิต
(2) แบบแผนที่เปลี่ยน ไปนี้ต้องเป็นแม่แบบทางเลือกให้ประเทศอื่น ๆ ที่จนกว่าและ
(3) ประเทศร่ำรวยที่ได้จัดการกับสังคมเศรษฐกิจของตนเองตามแนวทางเลือกใหม่ได้แล้ว
จะต้องช่วยประเทศที่จนกว่าปรับเปลี่ยนไปในแนวทางใหม่นี้ด้วย
สิ่งที่เสนอเป็นการท้าทายระบบการเมืองของประเทศร่ำรวยอย่างยิ่ง
เพราะอาจจะเป็นไปไม่ได้ อดีตประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา จอร์จ บุช เคยกล่าวว่า
เราไม่อาจยอมให้ใครมาปรับเปลี่ยนการดำเนินชีวิตของเราได้ (Our lifestyle is not
open to negotiation) คำกล่าวนั้น ชี้ให้เห็นความเป็นจริงทางการเมือง
ซึ่งเป็นมุมมองระยะสั้นของนักการเมืองระดับนำของโลกทางการ
เมื่อหันมาวิเคราะห์โลกที่สองคือโลกใต้ดิน
ข้อพิจารณาเรื่องโลกแห่งสรรพสิ่งมีชีวิต มิได้อยู่ในความใส่ใจของโลกนี้เลย
โลกใต้ดินไม่คำนึงถึงการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างระยะยาว
มันเป็นโลกที่สนใจแต่เรื่องการหาเงินและอำนาจการเมืองระยะสั้นเท่านั้น
โลกใต้ดินสนับสนุนโครงสร้างอำนาจและสภาพปัจจุบันของโลกทางการ
มันเป็นอุปสรรคอย่างยิ่งต่อความพยายามจะปรับปรุงโลกของสรรพสิ่งที่มีชีวิตซึ่งผู้คนมักมองข้าม