ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>
พันธสัญญา
พระคัมภีร์ไบเบิลคือพยานหลักฐานของความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์ซึ่งได้ดำเนินการมาในประวัติศาสตร์ในรูปแบบของพันธสัญญา พันธสัญญาเดิมคือความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับอิสราเอล ประชาชาติที่พระองค์เลือกสรรพระเจ้าทรงเปิดเผยรหัสธรรมของพระองค์ให้พวกเขารู้จัก พันธะของอิสราเอลคือการปฏิบัติตามกฎบัญญัติอันเป็นวิถีชีวิตที่พระองค์ทรงเปิดเผยให้พวกเขาทราบทางผู้แทนของพระองค์ซึ่งได้แก่มหาบุรุษ ผู้วินิจฉัย ประกาศก กษัตริย์ และพระสงฆ์ อิสราเอลรอพระแมสสิอาห์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงสัญญาจะส่งมาเพื่อกอบกู้และสถาปนาอาณาจักรของพวกเขา พันธสัญญาใหม่เริ่มขึ้นเมื่อพระเยซูทรงปรากฏมา พระองค์ทรงประกาศอาณาจักรของพระเจ้า และถวายชีวิตเป็นบูชาพลีเพื่อนำมนุษย์กลับสู่วิถีแห่งความชอบธรรม พระองค์ทรงเป็นพระวาจา ซึ่งพระเจ้าทรงตรัสกับมนุษย์ ชีวิตและคำสอนของพระองค์คือการเปิดเผยที่สมบูรณ์ของพระเจ้า บรรดาสาวกและผู้ที่เชื่อในพระองค์ได้เป็นพยานในเรื่องและได้นำ "พระวรสาร" นี้เป็นประกาศทั่วโลก
ประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์นี้ได้รักบารบันทึกไว้โดยบุคคลซึ่งพระเจ้าทรงดลใจ ภาษาวรรณศิลป์ของพระคัมภีร์มีลักษณะตามยุคสมัยและวัฒนธรรมอันเป็นถิ่นกำเนิดเป็นภาษา "มนุษย์" ซึ่งพระเจ้าทรงใช้เพื่อถ่ายทอด "พระวาจา" ของพระองค์ พระคัมภีร์ไบเบิลไม่ใช่หนังสือประวัติศาสตร์ในความหมายทางวิชาการในปัจจุบัน เป็นประวัติศาสตร์แห่งความรอดซึ่งสะท้อนความเชื่อในพระเจ้า แสดงถึงโลกทัศน์ชีวทัศน์ของผู้ที่เชื่อว่า พระเจ้ามีแต่พระองค์เดียว พระองค์ทรงเป็นผู้ให้กำเนิดและจุดหมายของสรรพสิ่ง ทรงเปิดเผยสัจธรรมซึ่งเป็นความหมายชีวิตของผู้ที่เชื่อในประวัติศาสตร์ของชาวอิสราเอล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชีวิตและคำสอนของพระเยซูคริสต์เอง เรื่องราวเหล่านี้เป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นจริง ทั้งนี้โดยหลักฐานเชิงประจักษ์ต่างๆ แต่เมื่อได้รับการบันทึกไว้มิใช่เพื่อให้ "รู้" แต่เพื่อ "มีชีวิต" จึงจำต้องมีการตีความเพื่อสามารถเข้าถึง "สาสน์" อันเป็นสัจธรรมที่พระเจ้าทรงประสงค์จะเปิดเผย สาสน์เหล่านี้เองที่ได้รับการถ่ายทอดมาด้วยการปฏิบัติเป็นวิถีชีวิตของผู้ที่เชื่อนับแต่แรกเริ่มเมื่อพระเจ้าทรสถาปนาความสัมพันธ์กับมนุษย์จวบจนปัจจุบัน
พันธสัญญาเดิม
(Old
Testament)
พันธสัญญาใหม่
(NEW
Testament)
