ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>
ธัมมจักรกัปปวัตตนสูตร
นับว่าเป็นปฐมเทศนาทรงแสดงเมื่อ วันเพ็ญ
เดือน 8 หลังจากตรัสรู้ได้ 2 เดือน มีใจความดังนี้
ทรงแสดงที่สุด 2 อย่างที่บรรพชิตไม่ควรกระทำ คือ
การประกอบตนให้พัวพันด้วยกามสุข ซึ่งเป็นธรรมอันเลว เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน
ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ อีกอย่างหนึ่งคือ
การประกอบความทรมานตนเป็นความลำบาก ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
การดำเนินทางสายกลาง ไม่เข้าใกล้ที่สุดทั้งสองอย่างนั้น
เป็นเรื่องที่พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้ด้วยปัญญาอันยิ่ง
ทำดวงตาและญาณให้เกิดเป็นไปเพื่อความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ และนิพพาน
ทางสายกลาง ได้แก่ อริยมรรคมีองค์ 8 คือ ปัญญาอันเห็นชอบ ดำริชอบ
เจรจาชอบ การงานชอบ เลี้ยงชีพชอบ พยายามชอบ ระลึกชอบ และตั้งใจชอบ
ทุกข์อริยสัจ ได้แก่ ความเกิด ความแก่ ความตาย
ความได้พบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก ความพลัดพรากจากสิ่งที่ เป็นที่รัก
ปรารถนาสิ่งใดแล้วไม่ได้สิ่งนั้น โดยย่ออุปทานในขันธ์ 5 เป็นทุกข์
ทุกข์สมุทัยอริยสัจ คือ สาเหตุแห่งทุกข์ ได้แก่
ตัณหาอันทำให้เกิดอีก ความกำหนัดเพลิดเพลินในอารมณ์ คือ กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา
ทุกขนิโรธอริยสัจ คือ ความดับทุกข์ โดยดับตัณหา ด้วยมรรค คือ
วิราคะ สละ ดับ ปล่อยไป และไม่พัวพัน
ทุกขนิโรธดามินีปฏิปทาอริยสัจ คือ หนทางปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ ได้แก่
อริยมรรค มีองค์ 8
ดวงตา ญาณ ปัญญา วิชา
แสงสว่างได้เกิดแก่พระองค์ว่านี้เป็นทุกข์อันควรกำหนดรู้
และพระองค์ได้กำหนดรู้แล้ว นี้เป็นสาเหตุแห่งทุกข์ อันควรละ
และพระองค์ได้ละแล้ว นี้เป็นความดับทุกข์อันควรทำให้แจ้ง
และพระองค์ได้ทำให้แจ้งแล้ว นี้เป็นหนทางดับทุกข์ อันควรเจริญ
และพระองค์ได้เจริญแล้ว
สรุปได้ว่า ปัญญาอันรู้เห็นตามความเป็นจริงในอริยสัจ 4 มีรอบ 3 มีอาการ 12
ของพระองค์หมดจดดีแล้ว พระองค์จึงยืนยันได้ว่าเป็นผู้ตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณ
อันยอดเยี่ยมในโลก ความพ้นวิเศษไม่กลับกำเริบ ชาตินี้เป็นที่สุด
ภพใหม่ไม่มีอีกต่อไป
โกณทัญญะ ฟังธรรมเทศนานี้ได้ดวงตาเห็นธรรมว่า
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งปวงมีความดับไปเป็นธรรมดา
เมื่อพระภาค ทรงประกาศธรรมจักรให้เป็นไปแล้ว ได้มีการบันลือต่อ ๆ
กันไปให้ทราบทั่วกันว่า พระธรรมอันยอดเยี่ยม
พระผู้มีพระภาคทรงประกาศให้เป็นไปแล้ว ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน เขตพระนครพาราณสี
อันใคร ๆ ในโลกจะปฏิวัติไม่ได้