ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>

โสฬสปัญหา

ภัทราวุธมาณพ ปัญหาที่ 12

ข้าพระเจ้าทูลขออาราธนาพระองค์แล้ว ผู้ทรงและอาลัยตัดตัณหาเสียได้ไม่หวั่นไหว (เพราะโลกธรรม) ละความเพลิดเพลินเสียได้ ข้ามล่วงกิเลสพ้นไปได้แล้ว และธรรมเป็นเครื่องให้ดำริ (ไปต่าง ๆ ) คือ ตัณหาและทิฏฐิได้แล้ว มีพระปรีชาญาณอันดี ชนที่อยู่ชนบทต่าง ๆ อยากจะฟังพระวาจาของพระองค์ มาพร้อมกันแล้วจากชนบทนั้น ๆ ได้ฟังพระวาจาพระองค์แล้ว จักกลับไปจากที่นี้ ขอพระองค์ทรงแก้ปัญญา เพื่อชนเหล่านั้น
พระศาสดาทรงพยากรณ์ว่า หมู่ชนนั้น ควรจะนำตัณหาที่เป็นเหตุถือมั่นในส่วนเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องขวา คือ ท่ามกลางทั้งหมดให้สิ้นเชิง เพราะเขาถือมั่นในสิ่งใด ๆ ในโลก มารย่อมติดตามเขาได้ โดยสิ่งนั้น ๆ เหตุนั้น ภิกษุเมื่อรู้อยู่ เห็นหมู่สัตว์ผู้ติดอยู่ในวัฏฏะ เป็นด้าวแห่งมารนี้ว่า ติดอยู่เพราะความถือมั่นดังนี้ พึงเป็นคนมีสติ ไม่ถือมั่นกังวลในโลกทั้งปวง

อชิตมาณพปัญหาที่ 1
ติสสเมตเตยมาณพปัญหาที่ 2
ปุณณกมาณพปัญหาที่ 3
เมตตคูมาณพปัญหาที่ 4
โธตกมาณพปัญหาที่ 5
อุปสีวมาณพปัญหาที่ 6
นันทมาณพปัญหาที่ 7
เหมกมาณพปัญหาที่ 8
โตเทยยมาณพปัญหาที่ 9
กัปปมาณพปัญหาที่ 10
ชตุกัณณีมาณพปัญหาที่ 11
ภัทราวุธมาณพ ปัญหาที่ 12
อุทยมาณพปัญหาที่ 13
โปสาลมาณพปัญหาที่ 14
โมฆราชมาณพปัญหาที่ 15
ปิงคิยมาณพปัญหาที่ 16