เทคโนโลยี นวัตกรรม สิ่งประดิษฐ์ วิศวกรรม เกษตรศาสตร์ >>

ข้อมูลการเกษตร

ไม้ผล ไม้ยืนต้น

การปลูกชา

กองเกษตรสัมพันธ์ กรมส่งเสริมการเกษตร

โรคและแมลงศัตรูชา

โรคชา

โรคใบพุพอง

เชื้อสาเหตุ เกิดจากเชื้อ Exobasidium vexsans (Massee)
อาการของโรค จะเห็นเป็นจุดกลมเล็กสีชมพูอ่อนหรือสีจางบนใชอ่อนของชาในฤดูฝน ต่อมาจะขยายใหญ่ขึ้นถึง 0.5-2.0 เซนติเมตร ตำแหน่งที่เป็นโรคจะมีรอยปูดนูน บริเวณผิวใบด้านล่างจะเป็นจุดกลม สีชมพูจางกลายเป็นสีแดงเข้ม ต่อมาเปลี่ยนเป็นสีขาวฟู และสีเทาอ่อนในที่สุด เมื่ออาการของโรคถึงขั้นนี้ก็ไม่สามารถเก็บใบอ่อนไปใช้ประโยชน์ได้ ด้านบนของผิวใบที่เป็นโรคนี้มีรอยบุ๋มลงไป ส่วนด้านล่างของใบจะนูนออกมาและปรากฏเส้นใยของเชื้อราสีขาวฟูชัดเจน เมื่อเข้าสู่ฤดูแล้งแผลที่เป็นโรคจะแห้ง เปลี่ยนเป็นสีเทาน้ำตาล เพื่อรอระบาดในฤดูถัดไป

การป้องกันกำจัด เด็ดใบที่เป็นโรคและเก็บใบทีร่วงเผาทิ้ง และใช้สารเคมีที่มีสารประกอบทองแดง เช่น คอปเปอร์ออกซี่คลอไรด์ อัตรา 300 กรัมต่อน้ำ 20 ลิตร ฉีดพ่นให้ทั่วใบชา 8-10 ต้นต่อครั้งจนโรคหยุดระบาด

โรคใบจุดสีน้ำตาล

เชื้อสาเหตุ เกิดจากเชื้อ
1. Collectotricum camelliae (Cook) Battler.
2. Glomerella cingulata (Stonem) S. & Sc.

อาการของโรค อากรแรกเริ่มเป็นจุดสีน้ำตาลแกมเหลืองบนผิวใบชา ต่อมาอีก 7-10 วัน จุดสีน้ำตาลจะขยายใหญ่และเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้มหรือดำ มีวงแหวนล้อมรอบแผลเนื้อเยื่อใบที่เป็นโรคนี้จะแห้งตาย ถ้าอาการของโรครุนแรง จะทำให้ใบร่วง โรคนี้มักเกิดกับใบและยอดอ่อน

การป้องกันกำจัด ให้เก็บใบที่เป็นโรคเผาทิ้ง และใช้สารเคมีกำจัดเชื้อราชนิดดูดซึม เช่น เบนโนมิล อัตรา 500 ppm ฉีดพ่น 7 วันต่อครั้ง ประมาณ 3 ครั้งติดต่อกันและใช้สลับกับสารประกอบทองแดง เช่น คอปเปอร์ออกซี่คลอไรด์ อัตรา 30 กรัมต่อน้ำ 20 ลิตร จะให้ผลดียิ่งขึ้น

โรคสาหร่ายแดง

เชื้อสาเหตุ เกิดจากเชื้อ Cephaleuros parasitices (Karst)
อาการของโรค อาการเริ่มแรกเป็นจุดเล็ก ๆ สีส้มแดงบนใบ ต่อมาจะขยายใหญ่ขึ้น มีลักษณะกลม สีน้ำตาลแดงฟูคล้ายขนสีแดง สามารถแพร่ระบาดไปยังกิ่งได้ โรคสาหร่ายแดงระยะแรกเป็นแบบ epiphytic คือเกิดเกาะติดผิวใบ สามารถลูบออกได้ง่าย แต่ในระยะต่อมาแผลขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็น paarasite เส้นใยของสาหร่ายจะเจริญทะลุไปยังเนื้อเยื่อ epidermal และ parenchyma ของใบชา เชื้อนี้สามารถอยู่กับใบแก่ กิ่ง และลำต้นได้ เมื่อใบอ่อนแตกออกมาใหม่ก็สามารถเข้าทำลายได้อีกครั้ง ต้นชาที่ถูกแสงแดดจัดจะเป็นโรคนี้รุนแรงกว่าต้นที่อยู่ในร่ม

การป้องกันกำจัด ในต่างประทศพบว่าการใช้สารประกอบทองแดง เช่นคอปเปอร์ออกซี่คลอไรด์ สามารถใช้ฉีดพ่นป้องกันการเกิดโรคได้ดี

โรคใบจุดสีเทา

เชื้อสาเหตุ เกิดจากเชื้อ Pestalotiopsis theae (Sawada)

อาการของโรค อาการเริ่มแรกเป็นจุดเล็กๆ สีน้ำตาล ต่อมาขยายใหญ่ขึ้นเป็นสีเทา จุดแต่ละจุดจะขยายและลุกลามเป็นเนื้อเดียวกัน รูปร่างแผลไม่แน่นอน เป็นแผ่นสีเทาใหญ่ วงแหวนบนแถบ มักเกิดกับใบชาแก่
การป้องกันกำจัด เก็บใบที่เป็นโรคเผาทิ้งหรือใช้สารเคมี เบนโนบิล ฉีดพ่น 2-3 ครั้ง ห่างกัน ครั้งละ 7-10 วัน

» ประโยชน์ของชา
» แหล่งกำเนิดและประวัติการปลูกชา
» ประวัติการปลูกชาของประเทศไทย
» พันธุ์และการขยายพันธุ์
» การคัดเลือกชาเพื่อทำพันธุ์
» การขยายพันธุ์
» การปลูกและการจัดการสวนชา
» การเตรียมดิน
» การปลูก
» การให้น้ำ
» การทำไม้บังร่ม
» การกำจัดวัชพืช
» ธาตุอาหาร
» การใส่ปุ๋ย
» การเก็บเกี่ยวชา
» การปรับปรุงสวนชา
» โรคและแมลงศัตรูชา
» แมลงศัตรูชา
» ผลกระทบจากข้อตกลงแกลต์และแนวทางการปรับตัว