วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
(ร่าย กาพย์ กลอน โคลง ฉันท์)
โวหาร
ถ้อยคำที่ใช้ในการประพันธ์นั้น จัดตามลักษณะการใช้เพื่อให้เกิดอารมณ์แก่ผู้อ่านและผู้ฟัง ท่านเรียกว่า โวหาร แยกตามลักษณะที่ใช้เป็น ๑๐ คือ
- บรรยายโวหาร ได้แก่ การบรรยายความอย่างละเอียดลออ เช่น การเล่าประวัติหรือตำนาน หรือเล่าเรื่องที่พบเห็น
- พรรณนาโวหาร ได้แก่ การแยกยกประเด็นใดประเด็นหนึ่ง เพื่อสอดแทรก หรือเพื่อให้เห็นส่วนที่เด่นชัดเจน เช่น การกล่าวสดุดี การชมความงามความดี
- เทศนาโวหาร ได้แก่ การบรรยายในหลักธรรม หรือการให้โอวาท หรือการบรรยาย แบบขยายความ
- สาธกโวหาร ได้แก่ การบรรยายแบบมีตัวอย่างเปรียบเทียบเพื่อให้ความชัดเจน
- อุปลักษณโวหาร ได้แก่ การพรรณนาที่ยกสิ่งนี้เทียบกับสิ่งนั้น
- อุปมาโวหาร ได้แก่ การพรรณนาเปรียบเทียบสิ่งที่เหมือนกันให้เห็นชัดเจน เรียกว่าอุปมาอุปไมย
- บุคคลวัต ได้แก่ การพรรณนาแบบยกบุคคลเปรียบเทียบกับสิ่งที่มีชีวิต เรียกว่า บุคคลาธิษฐาน
- อธิพจน์ ได้แก่ การพรรณนาเกินความจริง เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า อติพจน์
- ปฏิพากย์ ได้แก่ การพรรณนาที่ใช้ถ้อยคำสำนวนที่มีความตรงกันข้าม หรือขัดกัน เพื่อให้มองอีกมุม
- สัญลักษณ์ ได้แก่ การพรรณนาที่ใช้ศัพท์หรือคำหนึ่งแทนอีกศัพท์หรือคำหนึ่ง
โวหาร
ประเภทกวีนิพนธ์
ฉันทลักษณ์
สระ
พยัญชนะ
เครื่องประกอบอื่น
การอ่านคำประพันธ์
ร่าย
กาพย์
กลอน
โคลง
ฉันท์
