ความรู้ทั่วไป สารนิเทศ การศึกษา คอมพิวเตอร์ >>

การอ่านอักษรควบ (คำควบกล้ำ)

อักษรควบหรือคำควบกล้ำมีลักษณะดังนี้

1. มีพยัญชนะ ๒ ตัว โดยพยัญชนะทั้งสองตัวอาจทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้น ตัวสะกด หรือตัวการันต์
2. พยัญชนะหลักของอักษรควบ คือ ร ล ว ห
3. อ่านออกเสียงพยัญชนะทั้งสองตัวร่วมสระเดียวกัน หรืออ่านเพียงตัวใดตัวหนึ่ง เช่น พราหมณ์ อ่านว่า พราม โดย พ และ ร เป็นพยัญชนะต้นที่ออกเสียงพร้อมกัน ส่วนตัวสะกดซึ่งได้แก่ ห และ ม นั้น จะออกเสียงตัว ม เท่านั้น

อักษรควบกล้ำมี ๒ ชนิด คือ

1. อักษรควบแท้ คือ พยัญชนะ ๒ ตัวควบหรือกล้ำอยู่ในสระเดียวกัน โดยมีลักษณะดังนี้

- ออกเสียงเป็นพยัญชนะต้นพร้อมๆ กัน เช่น ไกว อ่านว่า ไกว
- ทำหน้าที่เป็นตัวสะกดด้วยกันแม้ว่าตัว ร จะไม่ออกเสียงอ่านก็จัดเป็นอักษรควบ เช่น บุตร เนตร ตัวสะกดที่เป็นอักษรควบแท้ มีใช้เพียง ๕ ตัว เท่านั้น คือ กร คร ตร ทร ปร
- ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์ด้วยกัน เช่น พักตร์ อินทร์ อักษรควบที่เป็นตัวการันต์จะใช้ ตร ทร เป็นพื้น

2. อักษรควบไม่แท้ คือ อักษรควบที่เกดจากพยัญชนะ ๒ ตัว ควบหรือกล้ำอยู่ในสระเดียวกันโดยมี ร เป็นตัวกล้ำเท่านั้น และมีลักษณะการอ่านดังนี้
- เมื่อเป็นพยัญชนะต้นจะออกเสียงพยัญชนะตัวหน้าเท่านั้น ไม่ออกเสียงตัว ร ด้วย เช่น สระ อ่านว่า สะ เสริม อ่านว่า เสิม อักษรควบไม่แท้ที่ออกเสียงเฉพาะตัวหน้านี้ได้แก่ อักษร จ ซ ศ ส
- ออกเสียงพยัญชนะต้นทั้งสองตัวนี้แปรเป็นเสียงอื่นได้แก่ ทร ออกเป็น ซ เช่น
ทรวดทรงทราบทราย ทรุดโทรมหมายนกอินทรี
มัทรี อินทรีย์ มี เทริด นนทรี พุทรา เพรา
ทรวงไทรทรัพย์แทรกวัด โทมนัส ฉะเชิงเทรา
ตัว “ ทร ” เหล่านี้เรา ออกสำเนียงเป็นเสียง “ ซ ”

3. ทำหน้าที่เป็นตัวสะกดด้วยกัน แต่ตัว ร และ ห จะอยู่ข้างหน้าคำอื่นที่มาควบและจะให้พยัญชนะอื่นเป็นตัวหลักในการออกเสียงมาตรตัวสะกด เช่น มรรค อ่านว่า มัก สรรพ อ่านว่า สับ / ร เป็นตัวควบ ค และ พ เป็นตัวสะกด

4. ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์ ให้ ร เป็นตัวสะกดแต่ให้พยัญชนะตัวหลังทำหน้าที่เป็นตัวการัตน์ เช่น สรรพ์ หรรษ์
หลักการอ่านอักษรนำ

อักษรนำ คือ พยัญชนะต้น ๒ ตัวเรียงกันและประสมสระเดียวกัน มีวิธีอ่านดังนี้

อ่าน ๒ พยางค์ โดยอ่านอักษรตัวแรกประสมกับสระอะ ส่วนอักษรตัวที่ ๒ ให้อ่านประสมกับรูปสระที่ปรากฏอยู่ในคำเขียนนั้น