แบกเป้ สะพายกล้อง ล่องใต้

ห้วยยอด

อ่านหน้า 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |

วันอังคารที่ 6 เมษายน 2553

ตื่นเช้าขึ้นมาสัมผัสวิถีชีวิตที่คีรีวง ที่ยังคงดำเนินไป ในอ้อมกอดแห่งขุนเขาและสายน้ำ ธรรมชาติที่ยังคงเป็นผู้ให้ ภาพชีวิตที่ไม่คุ้นตา ความพอเพียงที่โหยหา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แบ่งบันในเครือญาติ บ้านใกล้เรือนเคียง ที่เรียกว่าสมัครสมาน สามัคคี ปองดอง เช่นนี้หรือไม่ที่ประเทศนี้กำลังคร่ำครวญถวิลหา แทบพลิกแผ่นดินไล่ล่า...

คีรีวง-ตรัง

พ่อพี่วิวเพิ่งกลับจากไปกู้ตาข่ายดักปลาที่วางไว้แถวๆ วังจำปาตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ลูกๆ หลานๆ กุลีกุจอช่วยกันสลัดปลาออกจากตาข่าย ถ้ายังอยู่ต่อวันนี้พ่อแกจะแกงส้มให้กิน

คีรีวง-ตรัง

มีการติดเยื่อล่อปลาไว้ที่ตาข่ายด้วย เป็นพวกเศษอาหารทั้งหลาย ที่เห็นเป็นกระดูกหมูแล้วก็เม็ดอะไรสักอย่างลืมชื่อไปแล้ว

คีรีวง-ตรัง

ภูมิปัญญาชาวบ้านดั้งเดิม ลงทุนลงแรงแลกเปลี่ยน แล้วก็ได้มาอย่างที่เห็น สังเกตว่าเป็นปลาชนิดเดียวกันทั้งหมด "ปลาคัง" เช่นเดียวกับเจ้าพวกตัวเขื่องๆ เท่าแขน แถวหน้าวัดคีรีวงนั่นก็ปลาคังด้วยเหมือนกัน

คีรีวง-ตรัง

เห็นแม่พี่วิวเตรียมของใส่บาตร ผมกับยัยแตนก็เลยขอร่วมด้วย โดยซื้อพวกอาหารกระป๋อง ของใช้เล็กๆน้อยๆ จากร้านใกล้ๆ แถวนั้น ไว้เตรียมรอพระอยู่ตรงถนนหน้าบ้าน

คีรีวง-ตรัง

รู้สึกเหมือนว่าใส่บาตรครั้งสุดท้ายมาเมื่อสักร้อยปีล่วงมาแล้ว ขัดๆ เขินๆ เก้งก้างยังไงพิกล มาไกลถึงที่นี่ ได้แค่นี้ก็คุ้มค่า...

คีรีวง-ตรัง

เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา รูปธรรมแห่งพรหมวิหาร 4 ที่ชัดแจ้งลงตัว เป็นเช้าธรรมดาของผู้คนที่คีรีวง เป็นกิจวัตร เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นอยู่เช่นนี้ โอ้ผู้คนแห่งคีรีวง สิริมงคลชีวิต เติมเต็มไม่เคยเสื่อมสิ้น.....

คีรีวง-ตรัง

เจริญหู เจริญตา เจริญใจ ทุกสัมผัสของผมเสพซับรับไว้จนหมดสิ้น

คีรีวง-ตรัง

เด็กวัดขนานแท้และดั้งเดิม เดินเรียงตามลำดับไหล่หรือแก่พรรษาก็ไม่ทราบได้

คีรีวง-ตรัง

พี่วิวกำลังกวาดใบไม้บริเวณรอบๆ บ้าน กวาดไปคุยไป กับคนโน้นทีคนนี้ที ภาษาใต้บ้าง กลางบ้าง จะว่าไปนานเท่าไรแล้วหนอ ที่ไม่ได้เห็นผู้หญิงนุ่งผ้าถุงเช่นนี้...

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »

» ตามรอยชุมชนต้นแบบไป"คีรีวง"
» สู่เส้นทางพิชิตยอดเขาหลวง
» พิชิตยอดเขาหลวง
» งานเลี้ยงเลิกรา ที่วังจำปา คีรีวง
» ห้วยยอด
» คนแปลกหน้ากับหมาไม่มีชื่อแห่งเขาปินะ
» เที่ยวเมืองตรัง
» สวนพฤกษศาสตร์-หาดสำราญ
» เกาะสุกร
» ปลายทางที่ปากเมง

เกี่ยวกับผู้เขียน »