ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(4)
ถึงปลายๆปี 56 ก็มีเงินก้อนหนึ่งแล้ว แถมรายได้เสริมให้พอกินพอใช้แบบไม่ต้องง้อเงินเก็บ อยู่อย่างพอเพียงใช้ยังไงก็ไม่หมดชาตินี้ เริ่มฝันถึงวันข้างหน้า ภาพมันชัดเจนมากเสียจนแทบจะรอไม่ไหว ณ ตอนนั้น คนอะไรแอบอิจฉาแม้กระทั่งตัวเอง สงสัยจะลืมตัว...
แผนแรกยังคงดำเนินไป ด้วยเงินเดือนสี่หมื่นถ้วนๆ มีแต่คนไม่เห็นด้วยที่จะเกษียณ เพื่อนบางคนถึงกับด่าเลยก็มี ทั้งภาระที่ต้องรับผิดชอบทั้งหนี้สินก็ไม่มี งานก็แสนสบาย เดือนหนึ่งทำงานไม่ถึงอาทิตย์มาเป็นปีละชีวิต ทั้งเจ้านายทั้งบริษัทก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะจ้างออก ทุกอย่างปกติมาก แต่ที่ลึกๆลงไปข้างในก็แอบคิดอยู่เหมือนกันว่า เจ้านายไม่ใช่คนโง่ถึงขนาดจะจ้างคนขับรถเงินเดือนแพงๆ ให้ทำงานเดือนละไม่กี่วันอย่างนี้หรอก (ไว้แล้วจะนินทาเจ้านายให้อ่านกันถ้าไม่ตายเสียก่อน) ถึงที่สุดก็ต้องจ้างออกอยู่ดี หรือจะรอให้ลาออกเอง หรือจะยังไงก็ช่าง ยังไงก็ได้อยู่แล้วตอนนั้น ไม่จ้างออกก็จะลาออกเองเมื่อถึงกำหนด จะหัวจะก้อย ไม่สน...
เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน ช่างกระไรใจหนอใจคน ระบบรักษาความปลอดภัยส่วนตัวเริ่มหย่อนยานหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ที่สุดก็ดูเหมือนว่าคล้ายๆผมจะได้สติ แต่ไม่ใช่หรอกนั่นมันหลอกคนอื่นแถมหลอกตัวเองอีกด้วย ทำงานมาตั้ง 20 กว่าปี ไม่ได้มีความผิดอะไรสักหน่อย ในรอบ 20 กว่าปี เท่าที่จำได้ลางานแค่ 2 ครั้ง ครั้งหนึ่งแม่เสีย ครั้งหนึ่งเข้าโรงพยาบาล 2 วัน ประวัติการทำงานไม่เคยต่างดำ ทำงานไม่คุ้นเงินเดือนก็จ้างออกเองแล้วกัน เงินเดือนตั้งสี่หมื่น กิเลสเริ่มกล้ำกลาย....
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."