ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

นิยาย-เรื่องสั้น

ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ

โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ

อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35

(15)

ผลประโยชน์อันพึงได้ที่เกิดจากการเลิกจ้างยังมีติดปลายนวมอีกเล็กน้อย คือเงินชดเชยการว่างจากประกันสังคม 50 % ของเงินเดือน สูงสุดของฐานเงินเดือนไม่เกิน 15000 บาท สรุปว่าผมจะได้ต้องรับเงินจากประกันสังคมอีกเดือนละ 7500 บาท โดยสง่างามและชอบธรรมอีกเป็นเวลา 6 เดือน ในสถานภาพคนว่างงาน โดยจะต้องไปรายงานตัวทุกเดือนที่สำนักจัดหางานกรมแรงงานสาขาไหนก็ได้ทั่วประเทศ จากนั้นสำนักงานประกันสังคมจะโอนเงินเข้าบัญชีตามที่ได้ลงทะเบียนไว้ ตามขั้นตอนไม่มีอะไรยุ่งยากหรือบิดพลิ้ว และอีก 3 ปีกว่าๆ อายุครบ 55 ปี ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดผมก็น่าจะได้รับเงินบำนาญจากกระกันสังคมอีกสักราวๆเดือนละ 3000 กว่าบาท ตามเงื่อนไขส่งเกิน 15 ปีหรือ 180 เดือน 25 % สูงสุดของฐานเงินเดือนไม่เกิน 15000 บาท ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้พับไว้ก่อนยังไม่ถึงเวลา...

ผมยังคงอยู่ต่อที่กรุงเทพฯอีกระยะ อันที่จริงก็ไม่รู้จะไปไหน กระบวนการตัดสินใจยังไม่สิ้นสุดเด็ดขาด ช่วงนี้ก็รับเงินจากประกันสังคมไปพลาง ผ่อนรถไปพลาง ไปโน่นนี่นั่น ออกต่างจังหวัดหาข้อมูล กลับบ้านเกิดที่จังหวัดเพชรบุรีเป็นระยะๆ ครั้งละหลายๆวัน จนได้ข้อยุติว่าจะกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดนี่แหละ อาศัยความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ สภาพแวดล้อมและนิสัยใจคอผู้คน

ปัญหาคือเรื่องที่อยู่อาศัย เพราะโดยส่วนตัวถือว่าเป็นคนไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง พ่อแม่ก็เสียไปนานแล้ว จะมีก็แต่บ้านยายแถวในเมืองให้ได้พักพิงอันที่จริงจะถือว่าเป็นบ้านก็ได้ แต่เพราะอยู่ติดถนนหลักทางเข้า-ออกตลาด ทั้งผู้คนมลภาวะทางเสียงดูจะไม่เป็นมิตรกับผมเป็นการส่วนตัวเลย อยากอยู่สงบๆ เงียบๆ มากกว่า คงต้องหาบ้านเช่าสักหลังแถวนอกเมือง ยายกับน้าเกิดอาการงอนอยู่พักหนึ่ง นึกว่าหลานจะกลับมาอยู่บ้าน...

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »


เกี่ยวกับผู้เขียน »

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."