ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(18)
เพิ่งรู้ว่าเพื่อนรุ่นพี่คนนี้ของผม แกไม่ได้เป็นน้องชายแท้ๆของคนที่แกเรียกว่าพี่ชายเลย หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่แก่เรียกว่าแม่ อันที่จริงก็แค่แม่เลี้ยง กับพี่ป้าน้าอาของแก ก็ไม่ใช่ญาติโดยสายเลือด ผมถึงกับสร่างเมา และอึ้งไปชั่วขณะ ซักถามแกจนได้เรื่อง...
และเรื่องมีอยู่ว่า สมัยก่อนเมื่อนานมาแล้วพ่อแกมาได้เมียย่านนี้ โดยมีแกเป็นลูกติดมา ที่เรียกว่าแม่แท้จริงเป็นแม่เลี้ยงและก็ไม่ได้มีลูกด้วยกันกับพ่อแกอีก จนพ่อแกเสียตั้งแต่แกยังเล็กๆ แม่เลี้ยงก็เลี้ยงแกมา ส่งเสียให้เล่าเรียนเหมือนลูกแท้ๆ แล้วก็มาเสียไปอีกคนโดยไม่ได้มีสามีใหม่ ส่วนที่แก่เรียกว่าพี่ชายแท้จริงเป็นลูกของป้าที่เป็นพี่สาวของแม่เลี้ยงของแก ซึ่งเติบโตมาในครอบครัวเดียวกัน
เรื่องแบบนี้มันช่างจี้จุดอันบอบบางของผมเสียจริงๆ เพราะเรื่องราวที่เหมือนนิยายน้ำเน่าคล้ายๆกันแบบนี้ มันก็เกิดขึ้นกับผมและน้องชายฝาแฝดด้วยเหมือนกัน รู้สึกเทิดทูนบูชาผู้หญิงที่รุ่นพี่แกเรียกว่าแม่ ซึ่งท่านได้ไปสู่สุคติแล้ว ไปเป็นนางสวรรค์อยู่ ณ ที่ไหนสักแห่งข้างบนนั้น และอาจกำลังมองดูผมอยู่อย่างเวทนา...
พ่อกับแม่ผมเลิกรากันไปตั้งแต่ผมกับน้องชายฝาแฝดยังจำความไม่ได้ เราเกิดมาก็มีโทรทัศน์ดู มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงฟังกันแล้ว ตกเย็นหรือเสาร์อาทิตย์ที่บ้านเหมือนโรงละครย่อมๆ พ่อมาจากลูกชาวนาที่มีโอกาสทางการศึกษา เป็นนายช่างกรมชลฯ ตอนหลังลาออกมาเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ดูเหมือนว่ากิจการกำลังไปได้ด้วยดี ก่อนที่จะมาถูกยิ่งตายด้วยเรื่องขัดผลประโยชน์ ในยุคมือปืนเมืองเพชรฯกำลังเฟื่อฟูและมีแต่ข่าวฆ่ากันตาย
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."