ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
พระวินัยเล่มที่ ๑
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
ภูตคามวรรค
สิกขาบทที่ ๒ ภูตคามวรรค
ในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามเฉไฉเมื่อถูกสอบสวน
พระฉันนะประพฤติอนาจาร ถูกโจทอาบัติในท่ามกลางสงฆ์ กลับพูดเฉไฉไปต่าง ๆ บ้าง นิ่งเสียบ้าง พระผู้มีพระภาคทรงทราบ จึงทรงบัญญัติสิกขาบท ปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่ภิกษุผู้พูดไปอย่างอื่น ผู้ทำสงฆ์ให้ลำบาก (ด้วยการนิ่งในเมื่อถูกไต่สวนในท่ามกลางสงฆ์).
- ห้ามทำลายต้นไม้
- ห้ามเฉไฉเมื่อถูกสอบสวน
- ห้ามติเตียนภิกษุผู้ทำการสงฆ์โดยชอบ
- ห้ามทิ้งเตียงตั่งของสงฆ์ไว้กลางแจ้ง
- ห้ามปล่อยที่นอนไว้ ไม่เก็บงำ
- ห้ามนอนแทรกภิกษุผู้เข้าไปอยู่ก่อน
- ห้ามฉุดคร่าภิกษุออกจากวิหารของสงฆ์
- ห้ามนั่งนอนทับเตียงหรือตั่งที่อยู่ชั้นบน
- ห้ามพอกหลังคาวิหารเกิน ๓ ชั้น
- ห้ามเอาน้ำมีสัตว์รดหญ้าหรือดิน
เวรัญชกัณฑ์
ปฐมปาราชิกกัณฑ์
ทุติยปาราชิกกัณฑ์
ตติยปาราชิกกัณฑ์
จตุตถปาราชิกกัณฑ์
ภูตคามวรรค
อนิยตกัณฑ์
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
