ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
อเจลกวรรค
สิกขาบทที่ ๑ อเจลกวรรค
ในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามยื่นอาหารด้วยให้ชีเปลือยและนักบวชอื่นๆ
ขนมเกิดขึ้นแก่สงฆ์ (เหลือเฟือ) พระผู้มีพระภาคจึงทรงโปรดให้พระอานนท์แจกเป็นทานแก่คนอดอยาก พระอานนท์จึงแจก มีนักบวชนอกศาสนาที่เป็นผู้หญิงมารับแจกด้วย เผอิญให้เกินไป ๑ ก้อน แก่นักบวชหญิงนั้น ด้วยเข้าใจผิด พวกเขาเองจึงล้อกันว่า พระอานนท์เป็นชู้ของหญิงนั้น.
และภิกษุรูปหนึ่งฉันเสร็จก็เอาข้าวสุกคลุกเนยในให้แก่อาชีวกผู้หนึ่ง.
มีผู้เห็นว่าไม่เหมาะสม (เพราะการยื่นให้ด้วยมือ แสดงคล้ายเป็นศิษย์ หรือคฤหัสถ์ประเคนของพระ จะกลายเป็นเหยียดตัวเองลงเป็นคฤหัสถ์).
พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ห้ามให้อาหารแก่ชีเปลือย แก่ปริพพาชก แก่ปริพพาชิกา ด้วยมือของตน ทรงปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่ภิกษุผู้ล่วงละเมิด.
- ห้ามยื่นอาหารด้วยให้ชีเปลือยและนักบวชอื่นๆ
- ห้ามชวนภิกษุไปบิณฑบาตด้วยแล้วไล่กลับ
- ห้ามเข้าไปแทรกแซงในสกุลที่มีคน ๒ คน
- ห้ามนั่งในที่ลับมีที่กำลังกับมาตุคาม
- ห้ามนั่งในที่ลับ (หู) สองต่อสองกับมาตุคาม
- ห้ามรับนิมนต์แล้วไปที่อื่นไม่บอกลา
- ห้ามขอของเกินกำหนดเวลาที่เขาอนุญาตไว้
- ห้ามไปดูกองทัพที่ยกไป
- ห้ามพักอยู่ในกองทัพเกิน ๓ คืน
- ห้ามดูเขารบกันเป็นต้น เมื่อไปในกองทัพ
นิสสัคคิยกัณฑ์
โกสิยวรรค
ปัตตวรรค
เตรสกัณฑ์
ปาจิตติยกัณฑ์
โอวาทวรรค
โภชนวรรค
อเจลกวรรค
สุราปานวรรค
สัปปาณกวรรค
สหธัมมิกวรรค
รตนวรรค
ปาฏิเทสนียกัณฑ์
เสขิยกัณฑ์
สารูป
โภชนปฏิสังยุต
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต
ปกิณณกะ
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
