ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
อเจลกวรรค
สิกขาบทที่ ๗ อเจลกวรรค
ในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามขอของเกินกำหนดเวลาที่เขาอนุญาตไว้
มหานาม ศากยะ ปวารณาต่อภิกษุสงฆ์ ให้ขอเภสัชได้ตลอด ๔ เดือน แล้วปวารณาต่ออีก ๔ เดือน แล้วปวารณาต่อจนตลอดชีวิต ภิกษุฉัพพัคคีย์ขอเนยใส ในขณะที่คนใช้ของมหานาม ศากยะ ไปทำงาน แม้จะถูกขอร้องให้คอยก็ไม่ยอม กลับพูดว่า ปวารณาแล้วไม่ให้ พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า ภิกษุไม่เป็นไข้ พึงขอปัจจัยสำหรับภิกษุไข้ที่เขาปวารณา ๔ เดือนได้ ถ้าขอเกินกำหนดนั้น เว้นไว้แต่เขาปวารณาอีก และปวารณาตลอดชีวิต ต้องปาจิตตีย์.
(ไม่เป็นไข้ขอไม่ได้ แสร้งขอในเมื่อไม่มีความจำเป็นก็ไม่ได้).
- ห้ามยื่นอาหารด้วยให้ชีเปลือยและนักบวชอื่นๆ
- ห้ามชวนภิกษุไปบิณฑบาตด้วยแล้วไล่กลับ
- ห้ามเข้าไปแทรกแซงในสกุลที่มีคน ๒ คน
- ห้ามนั่งในที่ลับมีที่กำลังกับมาตุคาม
- ห้ามนั่งในที่ลับ (หู) สองต่อสองกับมาตุคาม
- ห้ามรับนิมนต์แล้วไปที่อื่นไม่บอกลา
- ห้ามขอของเกินกำหนดเวลาที่เขาอนุญาตไว้
- ห้ามไปดูกองทัพที่ยกไป
- ห้ามพักอยู่ในกองทัพเกิน ๓ คืน
- ห้ามดูเขารบกันเป็นต้น เมื่อไปในกองทัพ
นิสสัคคิยกัณฑ์
โกสิยวรรค
ปัตตวรรค
เตรสกัณฑ์
ปาจิตติยกัณฑ์
โอวาทวรรค
โภชนวรรค
อเจลกวรรค
สุราปานวรรค
สัปปาณกวรรค
สหธัมมิกวรรค
รตนวรรค
ปาฏิเทสนียกัณฑ์
เสขิยกัณฑ์
สารูป
โภชนปฏิสังยุต
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต
ปกิณณกะ
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
