สัตตรสกัณฑ์

(ว่าด้วยอาบัติสังฆาทิเสส ๑๗ สิกขาบท)

สังฆาทิเสสสิกขาบทที่ ๑๐

ห้ามพูดยุยงนางภิกษุณีผู้ประพฤติผิด

นางถุลลนันทาภิกษุณีพูดกับนางภิกษุณีทั้งหลายที่ถูกสงฆ์สวดประกาศตักเตือน (ตามสิกขาบทที่ ๙) ว่า "แม่เจ้าทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงรวมกลุ่มกัน อย่าแยกกัน.

แม้นางภิกษุณีเหล่าอื่นที่มีความประพฤติอย่างนี้ มีชื่อเสียงอย่างนี้ เบียดเบียภิกษุสงฆ์ ปกปิดโทษของกันและกันก็มีอยู่ในสงฆ์ แต่สงฆ์ก็มิได้กล่าวอะไรซึ่งนางอภิกษุณีเหล่านั้น.

สงฆ์ว่ากล่าวพวกท่าน เพราะดูหมิ่น เพราะข่มเหง เพราะไม่ชอบใจ เพราะเสียงซุบซิบ เพราะ(พวกท่าน) มีกำลังน้อย.

พระผู้มีพระภาคทรงทราบ จึงทรงบัญญัติสิกขาบท ห้ามนางภิกษุณี กล่าวกะนางภิกษุณีที่ถูกสงฆ์สวดประกาศตักเตือนเช่นนั้น.

ถ้ามีใครขืนทำ ให้ภิกษุณีสงฆ์ตักเตือน ถ้าไม่ฟัง ให้สวดประกาศเตือน ครบ ๓ ครั้งแล้ว ยังไม่ละเลิก ต้องอาบัติสังฆาทิเสส.

(หมายเหตุ : อีก ๗ สิกขาบทไม่ได้กล่าวไว้ แต่ให้ใช้สิกขาบทของภิกษุ คือสิกขาบที่ ๕, ๘, ๙, และ ๑๐, ๑๑, ๑๒, ๑๓ รวม ๗ สิกขาบท)

<< ย้อนกลับ || หน้าถัดไป >>

- ห้ามก่อคดีในโรงศาลกับคฤหัสถ์และนักบวช
- ห้ามให้บวชแก่หญิงที่เป็นโจร
- ห้ามเข้าบ้าน,ข้ามน้ำ, ค้างคืนแต่ผู้เดียว
- ห้ามสวดเปลื้องโทษโดยไม่บอกสงฆ์ที่สวดลงโทษ
- ห้ามรับของเคี้ยวของฉันจากมือบุรุษ
- ห้ามพูดจูงใจให้นางภิกษุณีประพฤติย่อหย่อน
- ห้ามพูดดูหมิ่นภิกษุณีสงฆ์เมื่อโกรธเคือง
- ห้ามพูดติเตียนเมื่อถูกลงโทษโดยธรรม
- ห้ามรวมกลุ่มกันประพฤติเสื่อมเสีย
- ห้ามพูดยุยงนางภิกษุณีผู้ประพฤติผิด

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘