สัตตรสกัณฑ์

(ว่าด้วยอาบัติสังฆาทิเสส ๑๗ สิกขาบท)

สังฆาทิเสสสิกขาบทที่ ๒

ห้ามให้บวชแก่หญิงที่เป็นโจร

ชายาของเจ้าลิจฉวีคนหนึ่งนอกใจสามี สามีจะฆ่า จึงหนีไป พร้อมทั้งขโมยของมีค่าไปด้วย นางไปขอบวชในลัทธิอื่น ก็ไม่มีใครบวชให้ แต่นางถุลลนันทาภิกษุณีเห็นแก่ของกำนัล ยอมบวชให้ สามีตามมาถึงเมืองสาวัตถี ฟ้องต่อพระเจ้าปเสนทิขอให้สึกให้ พระเจ้าปเสนทิไม่ทรงยินยอม ทรงถือว่าบวชแล้วก็แล้วไป.

สามีจึงติเตียนนางถุลลนันทาภิกษุณี.

พระผู้มีพระภาคทรงทราบ จึงทรงบัญญัติสิกขาบท ความว่า

นางภิกษุณีรู้อยู่ รับสตรีซึ่งเป็นโจร อันคนทั้งหลายรู้ว่ามีโทษประหารให้อยู่ (ให้บวช) โดยไม่บอกเล่า พระราชา, สงฆ์, คณะ, หมู่, พวก เว้นแต่ผู้ที่สมควร (คือบวชในลัทธิอื่นแล้ว หรือบวชในสำนักนางภิกษุณีอื่นอยู่แล้ว) ต้องอาบัติสังฆาทิเสส.

<< ย้อนกลับ || หน้าถัดไป >>

- ห้ามก่อคดีในโรงศาลกับคฤหัสถ์และนักบวช
- ห้ามให้บวชแก่หญิงที่เป็นโจร
- ห้ามเข้าบ้าน,ข้ามน้ำ, ค้างคืนแต่ผู้เดียว
- ห้ามสวดเปลื้องโทษโดยไม่บอกสงฆ์ที่สวดลงโทษ
- ห้ามรับของเคี้ยวของฉันจากมือบุรุษ
- ห้ามพูดจูงใจให้นางภิกษุณีประพฤติย่อหย่อน
- ห้ามพูดดูหมิ่นภิกษุณีสงฆ์เมื่อโกรธเคือง
- ห้ามพูดติเตียนเมื่อถูกลงโทษโดยธรรม
- ห้ามรวมกลุ่มกันประพฤติเสื่อมเสีย
- ห้ามพูดยุยงนางภิกษุณีผู้ประพฤติผิด

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘